معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

نویسندۀ این کتاب تری ایگلتون (زاده 22 فوریه 1943) نظریه‌پرداز ادبی بریتانیایی است. بسیاری او را تأثیرگذارترین منتقد ادبی زندۀ بریتانیا می‌دانند. او با تکیه بر نظریه‌های مارکسیست‌های اروپایی از جمله والتر بنیامین، لویی آلتوسر و پیر ماشری مخاطبان فراوانی یافت و با پیروی از افکار این نظریه‌پردازان از شیوه‌ای ماتریالیستی برای مطالعه ادبیات بهره برد. این شیوه او در نوشته‌هایش در مورد ساموئل ریچاردسون و خواهران برونته نمود دارد. پافشاری ایگلتون بر پیچیدگی و سودمندی مقولات سنتی و هنجاری نظیر ایدئولوژی، زیبایی‌شناسی و نقد فرهنگی به طور کلی مؤثر بوده است. قرائت دوباره او از این مقوله‌ها بیش از هر چیز در اشتیاق وی برای برانگیختن بحث‌های انتقادی در زمینة فرهنگ معاصر ریشه دارد و این انتقادی است به دور از آنچه که در نسبیت فرهنگی و بی‌تفاوتی سیاسی پست‌مدرنیسم می‌داند.

در اين کتاب به کمک ايده‌هاي مارکسيستي، فمينيستي و نشانه‌شناختيِ معاصر تفسير بديع و نافذي از قريب به اتفاق نمايشنامه‌هاي اصلي شکسپير ارائه شده است. نويسنده با خوانش‌هايي نزديک از متن نمايشنامه‌ها، بر شماري از مسئله‌ها و تعارض‌هاي اصليِ هنر نمايشي شکسپير پرتو افکنده است ـ علي‌الخصوص تضاد ميان کلمات و اشيا، يا بدن و زبان ـ و آنها را در حوزه‌هايي نظير قانون، جنسيت و طبيعت بررسي کرده است. به‌زعم ايگلتون، شکسپير در کار خود با زبان و ميل، مانند نوعي «مازاد» بر بدن، نقش‌هاي ثابت اجتماعي و سرشت بلاتغيير انسان رفتار کرده. اما شيوه پرداختن به اين «مازاد» در نمايشنامه‌ها دوگانه و دوپهلو است؛ هم از جهتي قدرت اين مازاد به‌مثابه منبع و سرچشمه خلاقيت بشري ستايش شده است و هم، از جهت ديگر، وحشتي از نيروي آشوبناک و تخطي‌آفرين اين مازاد در نمايشنامه‌ها به‌چشم مي‌خورد. در زيرِ سطح اين ابهام‌ها و دوگانگي‌ها، اما نزاع ايدئولوژيک عميق‌تري ميان سنت‌گرايي فئودالي و فردگرايي بورژوايي به‌عنوان يک فرم جديد نوظهور در جريان است. ايگلتون، به‌کمک نظريه‌هاي مرتبط با زبان، جنسيت و جامعه مي‌کوشد آنچه تاکنون در نمايشنامه‌هاي شکسپير حاضر اما پنهان مانده بود به سطح آورد و از رازورمز هنر شکسپير پرده بردارد.

«راه‌حل آرمانشهری شکسپیر برای تعارضاتی که او را به ستوه آورده‌اند ـ یعنی وحدت اندام‌وار بدن و زبان ـ بنا به تعریف دست‌نیافتنی است؛ زیرا بدن هیچ‌گاه نمی‌تواند به طور کامل در گفتمان حضور داشته باشد: نشانه بنا به طبیعت خود مرجعش را دچار «غیاب» می‌کند. نماد، همان‌گونه که لکان متذکر شده، مرگ شیئ است. در زبان با جهان در سطح دلالت سروکار داریم، نه با خود ابژه‌های مادی. بدین معنا، بیگانگی نشانه از شیئ که برای بیشتر آثار شکسپیر دردسرآفرین است، برای کارکرد دال اهمتی ذاتی و ساختاری دارد و نمایشنامه‌های او نیز با فراست بدین نکته واقف‌اند». (ص 133)

فهرست مطالب کتاب:

مقدمۀ مترجمان

پیش‌گفتار

فصل یک: زبان: مکبث، ریچارد دوم، هنری چهارم

فصل دوم: میل: رؤیا در شب نیمۀ تابستان، شب دوازدهم

فصل سوم: قانون، تاجر ونیزی، حکم در برابر حکم، ترویلوس و کرسیدا

فصل چهارم: «هیچ»: اتللو، هملت، کوریولانوس

فصل پنجم: ارزش: لیرشاه، تیمون آتنی، آنتونی و کلئو پاترا

فصل شش: طبیعت: هر طور شما بخواهید، حکایت زمستانی، طوفان

نتیجه‌گیری

توضیحات نویسنده

نمایه