معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را در بالای صفحه ببینید.

داستان این رمان جنبش دانشجویی سال 1968 برلین بوده و اولین کتاب گراس بعد از سه‌گانۀ مشهور او محسوب می‌شود: «طبل حلبی، موش و گربه، سال‌های سگی».

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های آثار ادبی گونتر گراس آمیختگی آنها با واقعیت‌های جامعه‌ آلمان است. ادبیات داستانی او آیینه‌ تمام‌نمای تاریخ معاصر آلمان، به ویژه دوران پس از جنگ دوم است. تقریباً تمام رمان‌ها و مجموعه داستان‌های اصلی و شاخص گراس بن‌مایه‌ خود را از مهم‌ترین مسائل عصر و تحولات اجتماعی آلمان می‌گیرند.

گونتر ویلهم گراس روز 16 اکتبر سال 1927 از پدری پروتستان و مادری کاتولیک متولد شد. در سن پانزده‌‌سالگی برای فرار از محیط فقیرانۀ خانوادگی، خدمت در ارتش هیتلر را داوطلبانه پذیرفت و در سن هفده‌‌سالگی به لشکر دهم توپخانۀ اس‌اس ـ فروندبرگ فراخوانده شد. مشهورترین اثر او «طبل حلبی» است که در سال 1959 به‌ چاپ رسید و موجب شهرت فراوانش شد. دیگر رمان مشهور گراس، «سال‌های سگی» است که در 1963 منتشر شد و ترکیبی از واقعیت و تخیل است. «موش و گربه» و «موش صحرایی» از دیگر آثار او هستند. از جمله جایزه‌ها و افتخاراتی که گراس دریافت کرده است، به جایزه‌ «گئورگ بوشنر» در سال 1965، جایزه‌ «توماس‌ مان» در سال 1996، جایزه‌ «شاهزاده آستوری» در سال 1999، جایزه‌ نوبل ادبیات در سال 1999 می‌توان اشاره کرد.

در پشت جلد کتاب آمده است:

بی‌حسی موضعی ـ اثر یکی از چیره‌دست‌ترین نویسندگان معاصر غرب ـ یا برای خوانده‌شدن معترض‌مان می‌شود یا اینکه باید بی‌سوادی فرهنگی خود را قبول کنیم. گراس، همان نویسنده‌ای است که هنوز می‌تواند با جوانان حرف بزند. کتاب، نکاتی درخور تأمل را در این وضعیت غیر عادی ارائه می‌کند. ماحصل کار، طبع‌آزمایی جانانه‌ای است که خیال ما را توأمان از حیات و سلامت آسوده می‌کند. / نیویورک تایمز: رالف مانهایم

گونتر گراس، هنرمندی خلاق است که بر امور مختلف احاطه‌ای خارق‌العاده دارد. کارش را با گرافیک و مجسمه‌سازی آغاز کرد. در نوشتن، نخست شعر و نمایشنامه را تجربه کرد. اما با رمان‌هایش روح تازه‌ای بر ادبیات آلمانی پس از جنگ دمید. / نشنال آبزرور

بی‌حسی موضعی واقعیتی را جشن می‌گیرد که یکسره رام تخیل شده است. آلمان گونتر گراس، به اندازۀ دابلین جویس، جاودانه، جهانگیر و چشم‌نواز است. / واشینگتن پست

این رمان اینگونه آغاز شده است:

همه چیز را موبه‌مو برای دندان‌پزشکم تعریف کردم. با گاله‌ای پُر، چشم بر صفحۀ تلویزیون که مثل من بی‌صدا بود و پیام‌های بازرگانی پخش می‌کرد: تور نامرئی موی سر، کبریت بی‌خطر، به سفیدی برف .... وای خدا، فریزری که در آن نامزدم، در میان قلوۀ گوساله و شیر، بی‌صدا سخن‌پراکنی می‌کرد: «تو یکی پایت را از این وسط کنار بکش! تو یکی پایت را از این وسط کنار بکش .... ».

(آپولونیای مقدس برایم دعا کن!) به شاگردان دختر و پرم گفتم: «حواستان را خوب جمع کنید. من باید نزد دندان‌کش شکنجه‌گر بروم. ممکن است کارم طول بکشد. این فرصتی طلایی برای شماست».