معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

نامه‌ها حرف‌های همیشه ماندگار آدم‌ها هستند. کلمه‌هایی که برجا می‌مانند، تحلیل می‌شوند و به کمک بازخوانی‌ آنها می‌توان هر چه بیشتر به روحیات نگارندۀ آن نزدیک شد و چرایی وقایع را درک کرد. اما در گذشته این چنین بود که وقتی کسی نامه‌ای می‌نوشت از خصوصی ماندن حرف‌هایش اطمینان داشت. از آن هنگام که تاریخ و تاریخ‌نویسی اهمیت یافت این احتمال به‌وجود آمد که به‌جز مخاطب خاص نامه، چشم‌های دیگری هم پیدا شوند که مشتاق و بی‌محابا بر واژه‌ها بلغزند و خاطرات و حقایق را از پس جمله‌های نوشته شده جویا شوند. این روال شد که کم‌کم حرف‌های بزرگ، میان جمله‌های سادۀ نامه‌های خصوصی جای خود را باز کردند و ماندگار شدند. از بین جمله‌های نامه می‌شود خیلی چیزها را دید ... نگرانی‌ها، حسرت‌ها، خواهش‌ها و اندیشه‌ها و بیشتر از همه، خط نگاهی که برای همیشه از دلتنگی خیس خواهد ماند ... .

این نامه‌ها حکایت هشت‌سال دوری شاپور از کامیار است که برای ادامه تحصیل به تشویق خود او راهی کشور انگلستان شده بود.

«... کامی جانم درست را مانند تهران فعالانه بخوان تو هنوز جوانی و تفریح و گردش زیاد می‌توانی در آینده بکنی ...» از نامه‌های آدرس اول 3./11/1349

اینها حرف‌های صمیمانه پدری است که صد دارد در زندگی پسرش حضور داشته باشد و نمی‌گذارد دوری راه بین‌شان فاصله ایجاد کند.

«... کامی جان نامه‌ات رسید جوابت هم دادم ولی این دلیل نمی‌شود که حالا که این نامه جا دارد چند سطری برای پسرم ننویسم اول این که تو خودت می‌دانی چقدر دوستت دارم ...» نامه‌های آدرس اول ـ 2 اوت (تابستان 1350)

دیگر آنکه با توجه به بازۀ زمانی نسبتاً طولانی نگارش آنها می‌شود حدود یک دهه از تایخ معاصر و روند زندگی برخی از هنرمندان آن دوره را به شکلی ضمنی و گزارشی دنبال نمود.

«... کامی جان آقای ساعدی ترتیبی داده بود که آقای شاملو در انگلیس عمل شود بعداً نمی‌دانم به چه دلیلی از آنجا به عنوان اعتراض خارج شد و به فرانسه برای عمل رفت ...» نامه‌های آدرس پنجم ـ 19 نوامبر

«... کامی جان با آقا شمس آل‌احمد تلفنی صحبت کردم خلاصه در حدود 5 دقیقه به تو سلام می‌رساند از طرفی چند نفر از دوستان نویسنده نظریه‌شان را در مورد نوشته‌های من به رشته تحریر درآورده‌اند و خلاصه مثل این‌که می‌خواهند همراه کاریکاتوری از آقای محصص و اسلام کاظمیه (که هم نوشته و هم کاریکاتور مرا کشیده) شاید در آیندگان ادبی چاپ کنند اگر چاپ شده برایت می‌فرستم ...» از نامه‌های آدرس ششم ـ 18/02/1353

دانستن و خواندن روایت شخصی او از جهان پیرامونش که صدالبته به جهت ویژگی آن به خودی خود جذاب است، نیز دارای نکاتی آموزشی برای رسیدن به اهداف شخصی خواننده می‌باشد.

گردآورنده برای تسهیل در خواندن این کتاب موارد زیر را رعایت کرده است:

نخست اینکه تا جایی که امکان داشته از هر‌گونه دست‌کاری و اصلاح و علامت‌گذاری پرهیز کرده و قصدش آن بوده که در نظر خوانندگان حتی رسم‌الخط شخصی شاپور اعم از چسباندن بعضی کلمات به هم یا استفاده از حروفی که اکنون دیگر مرسوم نیست، حفظ شود. مانند (طهران ـ تهران)، (بآبادان ـ به آبادان) در ثانی در برخی از نامه‌ها، نوشته‌ها و یادداشت‌هایی از دیگر اطرافیان شاپور هم به چشم‌ می‌خورد که حذف نشده و به جهت نزدیکی هر چه بیشتر خواننده با متن، حساسیت‌های حفظ شکل نگارش ذکر شده کاملا رعایت شده است. ثالثاً لازم دیده شده اشخاصی را که شاپور در نامه‌هایش از آنها نام برده معرفی اجمالی نموده تا خط ربط میان وقایع و اشخاص در ذهن مخاطب علاقه‌مند روشن باشد. خانم‌بزرگ، خاخورجان، مادر پرویز شاپور، بانو مریم ضرابی، دخی، مهردخت شاپور تنها خواهر شاپور و مهرناز دخترش و آقایان دکتر خسرو شاپور و منوچهر شاپور برادران شاپور. رابعاً مسئله حفظ روند زمانی نامه‌ها بود که به دلیل اینکه نامه‌ها اغلب از تاریخ روز و ماه برخوردار بودند و فاقد درج سال نگارش بود، بیشترین زمان صرف شده تا آنچه در این کتاب آمده، با حداقل خطا بوده و خط سیر نامه‌ها در ذهن خوانند منطقی باشد.