۱۲۴
۵۰
جلسه طنز

جلسه طنز

پدیدآور: اسماعیل امینی ناشر: روزبهانتاریخ چاپ: ۱۴۰۲مکان چاپ: تهرانتیراژ: ۳۰۰شابک: 1ـ249ـ174ـ600ـ978 تعداد صفحات: ۱۹۶

خلاصه

این کتاب حاصل تأملات نویسنده است درباررۀ طنز و گونه‌های شوخ‌طبعی. گرچه اغلب مطالب کتاب آموزشی است؛ اما روش کتاب، آموزش گام‌به‌گام طنز نیست.

معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.
 


طنز همواره با خنده و انتقاد و نقض حریم‌ها و خط قرمزها همراه است؛ اگرچه هیچ‌یک از اینها در طنزنویسی هدف نیست. هدف طنز، رویارویی با فریب و گونه‌های مختلف آن برای رهایی انسان است از آنچه شایستۀ او نیست و برای رسیدن جامعه به وضعیت مطلوب انسانی. از اینجاست که اهمیت اندیشه و نظام فکری برای طنزنویسی آشکار می‌شود. طنزنویس بر اساس کدام پشتوانۀ فکری به انتقاد از وضع موجود انسان می‌پردازد؟ و چه تصوری از وضع مطلوب و شایستۀ انسان دارد؟ در نوشتن طنز این نظام فکری نقش بنیادی دارد؛ زیرا بدون آن طنزنویس به‌تدریج از جایگاه یک هنرمند صاحب اندیشه به یک خدمتکار مطیع و تابع پسند مشتریان و سفارش‌دهندگان تبدیل می‌شود.

طنزنویس با رخدادهای مختلف سروکار دارد و برای طنزهایش از آنها الهام می‌گیرد. هم رخدادهای تاریخی، اساطیری و افسانه‌ای و هم وقایع روز. برای طنزنویس هر رخدادی، بهانه و دستاویزی است برای فضاسازی و آفرینش ساختار و نمادها و شخصیت‌ها و تیپ‌ها و گفتگوهای خلاقانه که حاصل اندیشه و نگاه خاص اوست؛ بنابراین متن طنز، بازنویسی رخدادها و افزودن واکنش‌ها، حرف‌ها و نگاه‌های تکراری و عوامانه به آن نیست.

کسی که طنز می‌نویسد اگر بداند که طنز، زبان اهل تأمل و نکته‌سنجی است، نه شتاب‌زده می‌نویسد و نه آدم‌های کم‌حوصله و عجول را مخاطب خود در نظر می‌گیرد؛ زیرا این نوع مخاطبان چه خواننده مطلب طنز باشند یا مدیران و سفارش‌دهندگان طنز، به‌تدریج طنزنویس را به سهل‌انگاری و سطحی‌نگری سوق می‌دهند.

طنز در تصور عمومی مجموعه‌ای از کارها، حرف‌ها و موقعیت‌های خنده‌دار و بامزه است. در این کتاب بحث دربارۀ طنز نوشتاری است؛ یعنی شعر و نظم و نثر طنز و منظور از طنز، فقط نوشته‌های بانمک و خنده‌دار نیست. در این کتاب هدف تعریف طنز نیست، بلکه هدف این است که از راه آشنایی با نمونه‌ها و مقایسۀ آنها، طنز شناخته شود و مخاطب کم‌کم یاد بگیرد چطور طنز بنویسد.

این کتاب حاصل تأملات نویسنده است درباررۀ طنز و گونه‌های شوخ‌طبعی. گرچه اغلب مطالب کتاب آموزشی است؛ اما روش کتاب، آموزش گام‌به‌گام طنز نیست؛ زیرا کسی که می‌خواهد شعر طنز بسازد، باید اول شاعر باشد و فنون شعری را بشناسد؛ بعد افزون بر هنر شاعری، ظرافت‌ها و شگردها و نگاه طنزآمیز به جهان را با مطالعه و تمرین بیاموزد. به همین ترتیب کسی که می‌خواهد نثر طنز بنویسد، اول باید در نویسندگی مهارت لازم را کسب کند و بعد به سراغ طنزنویسی بیاید. پس این کتاب برای کسانی نوشته شده است که با فنون شاعری و نویسندگی آشنا هستند و قصد طنزنویسی را دارند.

یادداشت‌های این کتاب اغلب مستقل از هم قابل استفاده است؛ مگر چند یادداشت که ادامه‌دار و چندقسمتی است. به دلیل مستقل‌بودن یادداشت‌ها، برخی مطالب و نمونه‌ها در کتاب تکرار شده است.

یادداشت‌های فصل نخست کتاب، تأملاتی است دربارۀ خواندن و نوشتن طنز و در فصل دوم کتاب، یادداشت‌های تحلیلی آمده است.

فهرست مطالب کتاب:

سخنی با خوانندگان کتاب

فصل نخست: طنز بخوانیم و طنز بنویسیم

فصل دوم: چشم‌انداز خواندن و نوشتن طنز

کتاب‌نامه

نظر شما ۰ نظر

نظری یافت نشد.

پربازدید ها بیشتر ...

نشر کتاب، و تمدن

نشر کتاب، و تمدن

عبدالحسین آذرنگ

در این کتاب کوشش شده تا رابطۀ میان نشر کتاب و توسعۀ تمدن و فرهنگ مورد تتبع قرار گیرد و اثرگذاری و کا