معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

ظهور حضرت باباناوس افزون بر هزار سال پیش در قرن چهارم و پنجم هجری مصادف با پادشاهی سلسله صفاریان و حکومت آل بویه است. محل ظهور حضرت باباناوس در یکی از روستاهای شمال شرقی کردستان عراق در استان سلیمانیه به نام سرگت است. اکنون آرامگاه باباناوس محل زیارت زائران یارسانی است.

باباناوس متعلق به دوره‌ای به نام دورۀ پنجم یعنی بعد از دوره شاه خوشین می‌باشد. در این دوره هدف اصلی پایه‌ریزی مختصات اصلی بنیان‌های تفکر دین‌یاری و پرداختن اولیه به مفاهیم کلیدی آمده شده در قالب ارگان چهارگانۀ یاری و بر اساس شرط و شونی است که بعدها در دوره برزنجه به رشته تحریر درآمده و بدان عمل شده است. خود دوره برزنجه مقدمه آشکارشدن و انعقاد بیابس پردیوری به امر حضرت سلطان می‌باشد. در دوره پردیور فلسفه دین یاری تئوریزه، تکمیل، منعقد و تثبیت می‌شود. تفکر یارسانی بر اساس شرط و اقرار پیر مریدی است؛ بنابراین در هر دوره‌ای ذره‌ای ذات عالم سرّ فرستاده شد که در نتیجه قوانین دین یاری در کلام گهربار هر دوره‌ای خود گواه آشکار این پیام‌های آسمانی و آموزه‌های دینی است. یارسان کلام هر دوره‌ای مثل دوره باباناوس را اساس فلسفه اعتقادی و آیینی خویش می‌دانند. کامل‌ترین این دوره‌ها، دورۀ پردیوری است که در کلام سرانجام به قلم زرین پیرموسی مکتوب شده است.

دین یاری به سه دوره تقسیم می‌شود: دوره قبل از پردیور، دوره پردیور، دوره بعد از پردیور.

دوره قبل از پردیور دربردارندۀ شش دوره بدین‌ترتیب است: دوره بابابهلول، دوره باباجلیل، دوره باباسرهنگ، دوره شاه خوشین، دوره باباناوس، دوره برزنجه.

در دین یاری همان‌گونه که در متون مقدس کلامات یارسان مکتوب است، خداوند ذات خویش را به هفت نور (هفت فرشته آسمانی) که در یارسان به نام هفت تن از آنها یاد می‌شود، عطا کرده است. هفت تن ذات را به هفتتوان داده و این میردان حق و حقیقت شرح چگونه شکافتن درّ (انفجار مهیب) و چگونه گردش صور فلکی را در این دفتر که بیش از هزار سال پیش در دین یارسان به ثبت رسیده آمده است.

یکی از ادوار دین یاری دوره باباناوس است که طولانی‌ترین دورۀ قبل و بعد خویش است که در این کتاب در 65 بند متون آنها آمده است.

بند اول کتاب اینگونه آغاز شده است:

بند 1: قاضی مظهر حضرت پیر ربنابین می‌فرماید:

شادی شیرین بازان                       سَر کیشه و دیار، شادی شیرین‌بازان

شاه شیرین‌بازان اشاره به ذات سلطان عالم است. ای پادشاه شیرین‌کلام بازها بدیدار ما بیایید و به ما سرکشی کنید.

در پشت جلد کتاب نیز آمده است:

باباناوس می­فرماید: من با دانایانی که نعمت و ذات مرا قدر می­نهند بحث و گفتگو دارم، من سواری هستم که گفتارم راست است. سروران من، رشته عالم از تار و پود محبت عشق بافته شده و بدون قدرت جذبه ممکن نیست زیرا آن وقت کائنات از هم می­پاشید و جهان موجودات به گرداب عدم فرو می­رفت. درمانده کسی است که گنجینه دلش از این گوهر یکتا یعنی عشق خالی باشد.