۳۴۲
۱۱۹
نامه های زندان (جلد اول: از 1926 تا 1928)

نامه های زندان (جلد اول: از 1926 تا 1928)

پدیدآور: آنتونیو گرامشی ناشر: نیتاریخ چاپ: ۱۴۰۱مترجم: اثمار موسوی‌نیا مکان چاپ: تهرانتیراژ: ۷۰۰شابک: 4ـ0462ـ06ـ622ـ978 تعداد صفحات: ۳۵۶

خلاصه

این کتاب افزون بر اهمیت آن در عالم اندیشۀ سیاسی، منبعی مهم و پرارزش برای درک شخصیت راستین گرامشی، ویژگی‌های فکری و اخلاقی و عمق مطالعات او و فهم آرای او در جامعه‌شناسی سیاسی و مطالعات فرهنگی قلمداد می‌شود. در این کتاب با انسانی تمام‌عیار مواجهیم که در آستانۀ خاموشی ابدی ایستاده، اما هربار که به ورطۀ ترس و یأس کشانده می‌شویم، با نیروی اراده‌ای تزلزل‌ناپذیر به ما درس شجاعت و استقامت می‌دهد.

معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.


این کتاب افزون بر اهمیت آن در عالم اندیشۀ سیاسی، منبعی مهم و پرارزش برای درک شخصیت راستین گرامشی، ویژگی‌های فکری و اخلاقی و عمق مطالعات او و فهم آرای او در جامعه‌شناسی سیاسی و مطالعات فرهنگی قلمداد می‌شود. در این کتاب با انسانی تمام‌عیار مواجهیم که در آستانۀ خاموشی ابدی ایستاده، اما هربار که به ورطۀ ترس و یأس کشانده می‌شویم، با نیروی اراده‌ای تزلزل‌ناپذیر به ما درس شجاعت و استقامت می‌دهد. طنین صدای او با وجود گذشت سال‌ها از سطرسطر مکاتباتش هرچه رساتر و زنده‌تر به گوش می‌رسد و ایمان و امید را مثل هوای خودش می‌دمد. گرامشی در نامه‌هایش بیش از هر جای دیگر به این سخن خود نزدیک می‌شود که هر انسانی که به نگرش، فهم زندگی و درک روابطش با انسان‌های دیگر برسد و با اراده و آگاهی و شورمندی بر زندگی و جهان پیرامون خود تأثیر بگذارد، کم‌وبیش فیلسوف است. هر انسانی که برای زندگی ارزش قائل باشد، فیلسوف و بافرهنگ است.

گرامشی در دورۀ تبعید به اوستیکا اجازه داشت بدون محدودیت چهار تا شانزده نامه بنویسد. در دورۀ بعدی، نامه‌نگاری مشروطه به قوانین زندان بود. در 14 ژانویۀ 1927 در پی صدور حکم جلب او توسط دادگاه میلان، به زندان میلان منتقل شد؛ در آنجا می‌توانست هر هفته دو نامه بنویسد. برای محاکمه در مۀ 1928 به زندان رجینا کونلی در رم منتقل شد و او را به بیست سال و چهار ماه و پنج روز زندان محکوم کردند و به زندان ویژۀ توری فرستادند. در آنجا فقط می‌توانست به اعضای خانواده‌اش نامه بنویسد: نخست (ژوئیۀ 1928 ـ ژوئیۀ 1931( فقط هر پانزده روز یک بار و بعدها هر هفته. گرامشی با توجه به چنین محدودیت‌هایی اغلب نامه‌هایی را که برای اعضای خانواده‌اش می‌فرستاد، یک‌جا روی یک کاغذ می‌نوشت و همه را در یک پاکت می‌گذاشت. پس از وخیم‌شدن وضع سلامتی‌اش به درمانگاه دکتر کوزومانو در فورمیا منتقل شد (نوامبر 1933) و در آنجا منتظر دستور انتقال به بیمارستان زندان چیویتاوکیا ماند (نامه‌های 376 ـ 378). در فورمیا کارلو و تاتیانا در کنار گرامشی بودند. تاتیانا در این مقطع در رم زندگی می‌کرد و برای همین نامه‌های ارسال‌شده به او بسیار اندک‌اند. عاقبت در پاییز 1934 با آزادی مشروطه گرامشی موافقت شد و اجازه یافت از درمانگاه کویسیسانا در رم آزادانه نامه بنویسد (نامه‌های 384 ـ 428).

بخش اعظم نامه‌های آنتونیو گرامشی، پس از بازداشت در سال 1926، خطاب به اعضای خانواده‌اش است: همسر و دو فرزندش، خواهر همسرش، مادر، خواهرها و برادرش کارلو. تنها بخش کوچکی از نامه‌ها خطاب به دوستانش هستند؛ از جمله پیرو سرافا و جوزپه برتی.

آنتونیو گرامشی، از 1926 تا آخرین روزهای زندگی‌اش در 1937، صدها نامه به اعضای خانواده و دوستانش نوشت که امروز، 428 نامه از میان آن‌ها باقی‌مانده و قابل استنادند. او که یازده سال از عمرش را پیوسته در زندان‌های رژیم فاشیستی موسولینی گذراند، با وجود بیماری‌های عدیده‌ی جسمی و محدودیت‌ها و فشارهای تمام‌نشدنی فاشیست‌ها، بی‌وقفه نوشت و ترجمه کرد و فقط در سال‌های زندانش، به قدر عمر میلیون‌ها نفر، نوشته‌هایی درجه یک برای بشریت به‌جا گذاشت. گرامشی با وجود محدودیت‌هایی که حکومت برای او در نظر گرفته بود و در اکثر سال‌ها اجازۀ نوشتن بیش از دو نامه در ماه را نداشت، سنت نامه‌نگاری را هیچ‌گاه ترک نگفت و همین مهم موجب شد مجموعه‌ی شگرف «نامه‌های زندان»، سال‌ها پس‌از مرگ او به کمک اعضای خانواده و دوستانش تدوین و منتشر شود. این مجلد حاوی صد نامه است که از سال 1926 تا 1928 در زندان‌های اوستیکا، میلان، سان ویتّوره و پورتولونگونه خطاب به همسرش یولیا، خواهر همسرش تانیا، مادرش و چند تن دیگر از اعضای خانواده و دوستانش نوشته و در هرکدام به‌گونه‌ای وضعیت خودش، خواسته‌ها، شرایط و ایده‌هایش درباره‌ی مسائل مختلف را شرح داده و تحلیل کرده است. نامه‌های گرامشی از زندان، نه فقط متن‌هایی شخصی خطاب به عزیزان او، بلکه نشان‌دهندۀ عمق نظرگاه این روشنفکر بزرگ در سپهر اندیشۀ سیاسی، تاریخ، ادبیات و هنر است. این نامه‌ها نشان می‌دهند، یک نابغۀ بی‌مثال، چگونه حتی در وخیم‌ترین شرایط زیستی، از نوشتن و کار روشنفکرانه دست برنداشته و با امیدی سرشار، برای رهایی و آزادی می‌جنگد. کتاب «نامه‌های زندان» مناسب حال است برای فهم شرایط همه‌ی آنها که در بند حکمرانان فاشیست بوده و هستند و البته فهم این نکته که روشنفکر چپ، در طول تاریخ همواره علیه فاشیسم ایستاده و و برای رهایی‌بخشی مبارزه کرده است.

فهرست مطالب کتاب:

مقدمۀ مترجم

مقدمه به قلم سرجو کاپریولیو

سال‌شمار زندگی آنتونیو گرامشی

نامه‌های زندان

منابع و مآخذ سال‌شمار

نام‌نامه

نظر شما ۰ نظر

نظری یافت نشد.

پربازدید ها بیشتر ...

شکونتلا

شکونتلا

کالی داسه

جهانیان کالی داسه را به نام شاعر «شکونتلا» می‌شناسند. هندیان همواره خود شیفتۀ این اثر بوده‌اند؛ چه د

منابع مشابه بیشتر ...

خواجه بهاءالدین نقشبند: زندگانی، آراء و طریقت (نقشبندیه طریقت خواجگان تا پیدایش مجددیه)

خواجه بهاءالدین نقشبند: زندگانی، آراء و طریقت (نقشبندیه طریقت خواجگان تا پیدایش مجددیه)

نجدت توسون

درحالی‌که طریقت‌های بسیاری در طول تاریخ پا به عرصۀ وجود گذاشتند و هر کدام با توجه به پشتوانه‌های نظر