معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

به گواه پاره‌های ادبی باقی‌مانده انگیزه‌ها و سرچشمه‌های الهام برای آفرینش ادبیات، گوش فرادادن به آن و سپس خواندن آن در طول تاریخ ثابت مانده است. ادبیات دلگرم‌کننده و تسلی‌بخش است؛ ادبیات آشکارکننده و بازتابندۀ مشکلات است و همچنین می‌تواند تصدیق‌کننده و تحکیم‌بخش موضع‌گیری‌های عقیدتی، سیاسی و اجتماعی باشد.

گسترش زبان آنگلوساکسونی و پس از آن انگلیسی در طول چند سدۀ گذشته یکی از چشمگیرترین عناصری بوده که توانسته هویت ملی انگلیسی‌ها را از میان سیل انبوه تأثیرات زبانی و فرهنگی که این سرزمین از سر گذرانده بیرون بکشد و شکل بدهد. از یک‌سو سازمایه‌های ایسلندی و وایکینگ، لاتین و فرانسوی، ژرمانیک و سلتی و از سوی دیگر نیز بسیاری از نیروهای فرهنگی، اجتماعی و زبان‌شناختی محلی، همگی در دیگ جوشان آنگلوساکسونی قرار داشتند. در نهایت زبان انگلیسی از آن دیگ جوشان بیرون آمد و نخست زبان انگلستان و سپس زبان تمام بریتانیا شد.

عمر ادبیات انگلیسی از هزاروسیصد سال نیز فراتر می‌رود. یادگارهای مانای این زبان نشان می‌دهد آنهایی که ذوق و استعداد قصه‌گویی، قافیه‌پردازی و نمایشنامه‌نویسی داشتند، دنیای پیرامون خود را چگونه دیده‌اند، به چالش‌های آن چه پاسخ‌هایی داده‌اند و چطور با مشکلات آن دست‌وپنجه نرم کرده‌اند. این کتاب با هدف فراهم آوردن چشم‌اندازی کلی و در نقش پیش‌درآمدی بر این حوزۀ گسترده نگاشته شده است. کتاب بر اساس مقیاسی بزرگ ترسیم شده؛ یعنی ادبیات را در همان زمینه و زمانه‌ای بررسی کرده که عرضه و دریافت شده است و بیشتر به نویسندگانی پرداخته شده که با آثارشان آغازگر مسیری تازه بوده‌اند.

دو اصطلاح «قرون وسطی» و «سده‌های میانه» را نخستین بار یکی از پژوهشگران رنسانس به کار برد که باور داشت در مقایسه با پیشرفت‌هایی که در ساخت ابزار در دوران باستان رخ داده و از سوی دیگر در قیاس با شکوفایی علمی در عصر خودش، این بخش از تاریخ دوره‌ای ملال‌آور بوده است. سال‌های میان 450 تا 1000 میلادی را «سده‌های تاریک» نامیده‌اند و اصطلاح سده‌های میانه را برای سال‌های 1000 تا 1500 میلادی به کار می‌برند. در فصل نخست کتاب ادبیات انگلیس از سال 450 تا 1500 با عنوان قرون وسطی بررسی شده است. در این فصل دربارۀ انگلستان پیش از قرون وسطی و در دورۀ آنگلسوساکسون‌ها و ادبیات این دوره مطالبی آورده شده است.

در اواخر قرون وسطی انگلستان پس از آنکه قلمروهای خود را در فرانسه از دست داد، دستخوش سی سال جنگ‌های داخلی شد. این آشوب‌ها را که به «جنگ رزها» موسوم بود، خاندان‌های اشرف‌سالار به نیت تصاحب تاج‌وتخت به راه انداخته بودند. این دوره را از آن‌رو عصر رنسانس می‌نامند که به لطف کشف آثار ناشناختۀ رومی و یونانی باستان، یادگیری دچار نوزایی و ثمردهی شد. ادبیات این دوره با عنوان رنسانس، پاک‌مذهبی و روشنگری در فصل دوم بررسی شده است.

سال 1760 تا 1914 با عنوان عصر صنعتگری شناخته می‌شود. در این دوره آشفتگی‌های سیاسی بسیاری در انگلستان و اروپا رخ داد؛ به همین دلیل در این دوره شاهد آثار انتقادی بسیاری در انگلستان هستیم؛ از جمله آثار تامس پین. در فصل سوم ادبیات دورۀ صنعتگری با عنوان رمانتیسیسم و رمان‌نویسی بررسی شده است.

آخرین فصل کتاب اختصاص به بررسی ادبیات انگلستان دورۀ جدید دارد؛ یعنی از سال 1914 به این طرف. در این فصل دربارۀ تازه‌اندیشی‌ ایرلندی‌ها در ادبیات انگلیسی نوین، نواندیش‌های ادبی آمریکایی ساکن در بریتانیا، رمان‌نویسان نواندیش بریتانیایی و ادبیات پس از جنگ جهانی دوم مباحثی مطرح شده است.

فهرست مطالب کتاب:

سخن مترجم

زمینه‌ها و زمانه

معرفی نویسنده

سخنی با خوانندگان

فصل نخست: از سال 450 تا 1500 ـ ادبیات در انگلستان قرون وسطی

فصل دوم: از سال 1485 تا 1760 ـ ادبیات در عصر سوداگری؛ رنسانس، پاک‌مذهبی و روشنگری

فصل سوم: از سال 1760 تا 1914 ـ ادبیات در عصر صنعت‌گرایی: رمانتیسیسم و رمان‌نویسی

فصل چهارم: ادبیات در بریتانیای نوین

فهرست‌ها