معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

بین‌النهرین، حوزۀ آبگیر دو رودخانۀ باشکوه دجله و فرات، به لحاظ زیست‌محیط منحصربه‌فرد و پوشش گیاهی و جانوری خاص خود نخستین منطقه در جهان بود که تحولاتی بنیادین در تاریخ بشر چون اهلی‌سازی گیاهان، آغاز کشاورزی و اهلی‌سازی جانوران و آغاز دامپروری در آن رخ داده تحولات آتی در بین‌النهرین، چون روستانشینی، شهرنشینی و شکل‌گیری حکومت و تمدن ساختار جامعۀ بشری را به کل دگرگون کرد. پس از آن، زنجیره‌ای از حکومت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای به مرکزیت بین‌النهرین به سرزمین‌های اطراف گسترش یافت، اما دیری نپایید که الگویی که بین‌النهرینی‌ها بنیان نهاده بودند از سوی همسایگانشان اقتباس و در مقیاسی گسترده‌تر به‌کار گرفته شد. یکی از این همسایگان ایرانیان بودند که بیش از یک‌ هزاره (از ابتدای دورۀ هخامنشیان تا پایان دوره ساسانیان) بین‌النهرین را به قلمروی خود افزودند و از پتانسیل‌های عظیم آن بهره جستند. سپس، با ورود اسلام، بین‌النهرین که رفته‌رفته به عراق تغییر نام ‌داده بود، به جایگاه مرکزی خود ادامه داد و نشیمنگاه خلفای اموی و عباسی شد. با ظهور قدرت بزرگ دیگری در آناتولی در شمال، عراق چند قرن از ولایات خلافت عثمانی بود، تا آغاز عصر جدید که قدرت‌های استعماری اروپایی دو کشور عراق و سوریه را از آن تراشیدند. کشور عراق که در سال ۱۹۲۳ به عرصه جهانی گام نهاد تاریخی خونبار دارد که از یک انقلاب، چندین جنگ خارجی و داخلی تشکیل می‌شود.

از آنجا که دشت‌های بین‌النهرین بر اثر رسوب‌گذاری شکل گرفته‌اند، در چشم‌انداز طبیعی بین‌النهرین مواد خام سودمندی چون فلزات دیده نمی‌شود. تنها استنثنا نقطه‌ای در منتهی‌الیه جنوب غربی رود فرات در نزدیک شهر امروزی سماوه است که سنگ آهک کمی زیر سطح رویین زمین یافت می‌شود. در فصل اول کتاب دربارۀ چشم‌انداز، آب‌وهوا و جمعیت این منطقه سخن گفته شده است.

حدود سی‌هزار سال پیش گروه‌هایی از نئاندرتال‌ها ترجیح می‌دادند در مناطقی بگردند که تنوع آب‌وهوایی مجموعه‌ای گسترده از حیوانات و گیاهان و میوه‌های خوراکی را دربر داشت و از این‌رو تا زمانی که می‌خواستند می‌توانستند از آنجا اقامت گزینند. از حدود ده‌هزار سال پ‌م سرنخ‌هایی از این حکایت می‌کنند که تغییرات در خاور نزدیک با مناطق هم‌جوار فرق کرده است. مدارک این امر پیدایش گیاهان و جانوران اهلی‌شده و زیستگاه‌هایی بود که با پناهگاه‌ها یا اتراق‌گاه‌های طبیعی تفاوت داشتند. به این مسئله با عنوان «یکجانشینی» اطلاق می‌گردد که در فصل دوم بدان پرداخته شده است.

پیشرفت‌های موازی در هزارۀ چهارم پ‌م متوقف می‌شود؛ زیرا جنوب میان‌رودان داشت تکروی می‌کرد از خط خارج شده و مسیر خود را دنبال می‌کرد. در این منطقه نخستین جوامع شهری طی مدت‌زمان نسبتاً کوتاه سه یا چهارصد سال پیش از 3200 پ‌م ظاهر شد. دربارۀ نخست جوامع شهرنشینی و استفاده از نگارش در فصل سوم سخن گفته شده است.

شهرهای سومری اواخر هزارۀ چهارم پ‌م، با استیلای سیاسی و اقتصادی بر منطقه‌ای گسترده در اطراف خود، به‌علاوۀ حکومت ساختارمند شهری، از خصوصیاتی برخوردار بودند که می‌توان آنها را دولت‌شهر خواند. با مدارک و اسناد می‌توان نشان داد که تا نیمۀ نخست هزارۀ سوم پ‌م شهرهای مهمی چون کیش، نیپور، ایسین، لاگاش، اریدو و اور در حد و اندازۀ اوروک بودند. دولت‌شهرها و شکل‌گیری حکومت‌های متمرکز مبحثی است که در فصل چهارم بدان پرداخته شده است.

تحکیم حکومت‌های فرامنطقه‌ای که آرام اما پیوسته پیش می‌رفت و از زمان سلسلۀ اکد و سلسلۀ سوم اور به طول انجامید، نشان می‌هد که این شکل از حکومت مورد پسند همگان نبود و حتی چند بار کنار گذاشته شد و قدرت به دولت‌شهرها بازگشت. این حرکت پس‌وپیش زمانی متوقف شد که سرزمین بابل به بخشی بنیادین از چشم‌‌انداز سیاسی خاور نزدیک بدل شد. فصل پنجم اختصاص به بحث دربارۀ نخستین حکومت‌های فرامنطقه‌ای دارد.

شبیخون فرمانروی هیتی ـ مورشیلی ـ به بابل در ابتدای قرن شانزدهم پ‌م فقط موجب پایان سلسلۀ اول بابل نشد، بلکه الگووارۀ تاریخ خاور نزدیک باستان را تغییر داد. در اواخر سلسلۀ اول بابل، قدرت‌های دیگری وارد صحنه شدند: یا برای مدتی کوتاه مانند عیلام و آشور، یا با خود تغییرات بلندمدتی را همراه آوردند مانند حکومت‌های سوریه یا هیتی‌ها. پس از میانۀ هزارۀ دوم، ساختار قدرت در سرتاسر خاور نزدیک تغییر یافت. بابل نقشی جدید و مهم به خود گرفت: در منطقه‌ای وسیع، بابل مرجع فرهنگی به حساب می‌آمد. فصل ششم دربارۀ بابل می‌باشد.

در ادامۀ کتاب دربارۀ امپراطوری‌های آشور و بابل، شاهنشاهی هخامنشی، اسکندر و سلوکیان در بابل، شاهنشاهی‌های پارتیان و ساسانیان، پیروزی اسلام، عراق بخشی از خلافت عثمانی، عراق پادشاهی مستقل، و جمهوری عراق مباحث و نکاتی مطرح شده است.

فهرست مطالب کتاب:

پیش‌گفتار

1. چشم‌انداز، آب‌وهوا، جمعیت

2. آغاز زندگی یک‌جانشینی (حدود 10000 تا 4000 پ‌م)

3. نخستین جوامع شهرنشین و استفاده از نگارش (حدود 4000 تا 3200 پ‌م)

4. دولت‌شهرها و شکل‌گیری حکومت‌های متمرکز (3200 تا 2350 پ‌م)

5. نخستین حکومت‌های فرامنطقه‌ای (2350 تا 1595 پ‌م)

6. بابل، عضوی از جامعۀ حکومت‌های خاور نزدیک (1505 تا 1200 پ‌م)

7. امپراطوری‌های آشور و بابل (1200 تا 539 پ‌م)

8. شاهنشاهی هخامنشی (559 تا 331 پ‌م)

9. اسکندر و سلوکیان در بابل (331 تا 141 پ‌م)

10. شاهنشاهی‌های پارتیان و ساسانیان (141 پ‌م تا 642 م)

11. پیروزی اسلام (622 تا 1258 م)

12. عراق، بخشی از خلافت عثمانی (1258 تا 1918 م)

13. عراق، پادشاهی مستقل (1921 تا 1958 م)

14. جمهوری عراق (1958 تا 2008 م)

گاه‌نگاری

منابع برگزیده

منابع مرجع

نمایۀ اماکن

نمایۀ اشخاص