معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

سال‌هاست که مدرسان کارکشتۀ نویسندگی به این موضوع پی برده‌اند که خوب نوشتن به معنی ورود به گفتگو با دیگران است. به‌ویژه در نگارش دانشگاهی، از نویسندگان انتظار می‌رود که نه‌تنها اندیشه‌های خود را بیان کنند، بلکه این کار را در مقام پاسخ به گفته‌های دیگران انجام دهند. در بیانیۀ برخی از دانشگاه‌ها که اهداف دورۀ آموزش نگارش سال اول دانشگاه را شرح می‌دهد، از دانشجویان می‌خواهند تا «در گفتگوهای جاری دربارۀ مسائل مهم دانشگاهی و عمومی شرکت کنند». در بیانیه‌ای مشابه در یک دورۀ آموزشی دیگر آمده است که «نویسندگی اندیشمندانه تقریباً همواره در واکنش به نوشته‌های دیگران شکل می‌گیرد». این بیانیه‌ها همچنین بازتاب‌دهندۀ تفکرات نظریه‌پردازان سخن‌پردازی، از جمله کنت برک، میخائیل باختین، وین بوت و نیز پژوهشگران جدید حوزۀ نگارش مانند دیوید بارتولمای، جان بین، ایرنه کلارک، جوزف هریس و سایر کسانی است که مدعی‌اند خوب نوشتن به معنی استفادۀ متقابل ما و دیگران از نظرات یکدیگر است.

وقتی دانشجویان و دانش‌آموزان با یکی از الگوهای کتاب مانند «آنها می‌گویند که ـــــــــــــ، و من می‌پذیرم که ـــــــــــــــ، اما ـــــــــــــــــــ» کار می‌کنند، باورهای خود را از جنبه‌ای دیگر می‌نگرند و به این ترتیب، از دیدگاه نویسندگان قادر خواهند بود استدلال‌های پرمایه‌تری را مطرح کنند.

به دلیل محوریت قالب «آنها می‌گویند/ من می‌گویم»، نویسندگان اجازه داده‌اند که ساختار کتاب بر همین اساس تعیین شود. بنابراین در حالی که بخش اول کتاب به هنر گوش سپردن به دیگران اختصاص دارد، بخش دوم به شیوۀ پاسخ به دیگران می‌پردازد. بخش اول کتاب با فصلی با عنوان «شروع با آنچه دیگران می‌گویند» آغاز می‌شود که توضیح می‌دهد چرا به طور کلی توصیه می‌شود به جای اینکه مستقیم به سراغ بیان نظرات و دیدگاه‌های خودمان برویم، نوشته‌های خود را با آنچه دیگران دربارۀ موضوع موردنظر گفته‌اند آغاز کنیم. در فصل‌های دیگر بخش اول کتاب، هنر خلاصه کردن مطالب و نقل قول از دیگران مطرح شده است.

بخش دوم با فصلی دربارۀ روش‌های مختلف پاسخ‌گویی آغاز شده و در فصل‌های دیگر این بخش تمایز میان آنچه «آنها می‌گویند» و آنچه «من می‌گویم» نشان داده شده، استدلال‌های معارض و شیوۀ واکنش به آنها معرفی شده و به این دو پرسش مهم پاسخ داده شده است: «خوب که چه؟» و «چه کسی اهمیت می‌دهد؟».

در بخش سوم استراتژی‌هایی برای «پیوستگی کل اجزاء» ارائه شده است. این بخش با فصلی دربارۀ انسجام و پیوستگی در متن آغاز شده و به دنبال آن فصلی دربارۀ زبان آکادمیک آورده شده که در آن دانشجویان تشویق می‌شوند تا از دیدگاه‌های روزمره‌شان به عنوان ابزاری برای نوشتن استفاده کنند. این بخش با فصلی دربارۀ هنر فراتفسیر و استفاده از الگوها برای اصلاح یک متن به پایان می‌رسد.

در بخش چهارم کتاب راهنمایی‌های دربارۀ ورود به گفتگوهای خاص آکادمیک ارائه شده است. در فصل‌های این بخش از کتاب، شیوۀ مشارکت در بحث‌های کلاسی، نگارش آنلاین، خواندن و نوشتن در رشته‌های ادبیات، علوم طبیعی و علوم اجتماعی بررسی شده است. در انتها نیز پنج متن و فهرستی از الگوهای نگارشی آمده است.

این کتاب نشان می‌دهد که خوب نوشتن به معنی ورود به گفتگوست؛ یعنی خلاصه‌سازی نظرات دیگران («آنها می‌گویند») به منظور تدوین بحث خود («من می‌گویم»). از دشواری‌های نگارش دانشگاهی می‌کاهد و «شگردهای اساسی» را به زبانی که برای دانشجویان به‌آسانی قابل استفاده باشد، معرفی می‌کند. الگوهایی کاربرپسند ارائه می‌دهد تا به نویسندگان در به‌کارگیری آن شگردها در نوشته‌هایشان کمک کند. نشان می‌دهد که خواندن روشی برای ورود به گفتگوست و صرفاً دریافت منفعلانۀ اطلاعات نیست، بلکه روشی برای درک و ورود فعال به گفتگوها و مباحثات است.

فهرست مطالب کتاب:

دیباچه: برای ویراست چهارم

دیباچه: سختی‌زدایی از گفتگوهای آکادمیک

درآمد: ورود به گفتگو

بخش اول: «آنها می‌گویند»

1. «آنها می‌گویند»: شروع با آنچه دیگران می‌گویند

2. «مقصودش این است که»: هنر خلاصه‌نویسی

3. «آن‌طور که او خود می‌گوید»: هنر نقل‌قول

بخش دوم: «من می‌گویم»

4. «بله/ خیر/ بسیار خب، اما»: سه روش برای پاسخ‌دادن

5. «با این همه»: متمایز کردن آنچه شما می‌گویید از آنچه آنها می‌گویند

6. «شکاکان ممکن است اعتراض کنند که»: گنجاندن صدای مخالف در متن

7. «خب که چه؟ چه کسی اهمیت می‌دهد؟»: بیان اهمیت موضوع

بخش سوم: پیوستگی کل اجزا

8. «در نتیجه»: ارتباط دادن اجزا

9. «یعنی می‌گویید می‌توانم آن را این‌طور بیان کنم؟»: نگارش آکادمیک به معنای کنارگذاشتن دیدگاه خودتان نیست

10. «اما سوءتفاهم نشود»: هنر فراتفسیر

11. «او می‌گوید مدعی است»: استفاده از الگوها برای بازبینی

بخش چهارم: در حوزه‌های خاص

12. «متوجه منظورت هستم»: ورود به بحث‌های کلاسی

13. «مجبورشان نکنید به بالای صفحه برگردند»: ورود به گفتگوهای آنلاین

14. «چه چیزی این نویسنده را ترغیب کرده؟»: خواندن برای فهم گفتگو

15. «پس از بررسی دقیق‌تر»: ورود به گفتگو دربارۀ ادبیات

16. «داده‌ها نشان می‌دهند»: نوشتن در حوزۀ علوم طبیعی/ کریستوفر گیلن

17. «تحلیلش کنید»: نوشتن در حوزۀ علوم اجتماعی/ ارین آکرمن

* متن‌های نمونه

خورنده را مقصر ندانید/ دیوید زینزنکو

اندیشه‌ورزی پنهان/ جرالد گراف

«شورش ماشین‌ها» آینده‌ای محتمل نیست/ مایکل لیتمن

قوانین جدید جیم کرو: حبس انبوه در عصر کوررنگی/ میشل الکساندر

هر خیزشی رو به هم‌گرایی می‌گذارد/ فلانری اوکانر

* نمایۀ الگوها

* آثار استفاده‌شده