معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.​

در این کتاب 60 دولت معرفی شده است؛ معیار انتخاب طرفداری و دل‌بستگی این دولت‌ها به اهل بیت (ع) بوده است. برخی از دولت‌ها قابل نقد هستند و برخی از انتقادات ذکر شده است. دلیل برای انتخاب نام «دولت‌های علوی» به این کتاب بدین قرار است: نخست اینکه این دولت‌ها از سوی سیدها تأسیس شده‌‌اند؛ زیرا تمامی محافل، نسل امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را علوی می‌نامند. بر اساس اسناد و منابع تاریخی مرتبط با هویت علویان آناتولی، علویان در آناتولی دولت را شکل داده و نیز برخی از دولت‌ها در این قلمرو به تأثیر از علویان بنیان نهاده شده‌اند. برخی از دولت‌های علوی نیز از سوی اجداد علویان امروزی آناتولی در صحنۀ تاریخی ظاهر شده‌اند. علویان خارج از آناتولی نیز دولت‌های خود را «علوی» معرفی کرده‌اند. افزون بر این در این کتاب، تمامی دولت‌های هواخواه اهل بیت (ع) که پیرو دوازده امام یا مذهب اسماعیلیه بوده‌اند، گردآوری شده است. در این بررسی ابتدا به دولت‌های علوی عرب پرداخته شده و سپس به بررسی تمام‌ دولت‌هایی که عموماً طرفدار اهل بیت (ع) و به طور خاص معتقد به شیعۀ دوازده‌امامی هستند، پرداخته شده است.

در این کتاب دولت‌ها نه از منظر تاریخی، بلکه طبق برخی خصوصیات و ویژگی‌های عقایدی تقسیم‌بندی شده است: بخش اول: دولت امام علی و امام حسن (ع)، بخش دوم دولت‌های نوادگان امام حسن (ع)، بخش سوم دولت‌های نوادگان امام حسین (ع)، بخش چهارم دولت‌های دوازده‌امامی، و بخش پایانی دولت‌های اسماعیلی. در این کتاب همچنین گاه‌شماری مفصل (دربارۀ دولت‌های علوی) آورده شده است. افزون بر این همراه با اسناد تاریخی مختلف، در بخش پایانی کتاب، تصاویری رنگی دربارۀ دولت‌های علوی درج شده است.

اهمیت کتاب بیش از هر چیز در جامعیت تاریخی و شمول گستردۀ تنوعات و افتراقات میان دولت‌ها و دسته‌بندی مذهبی است؛ به گونه‌ای که می‌توان آن را دایرةالمعارفی مختصر در موضوع مذکور دانست. نویسنده شصت دولت علوی را از عثمانی تاکنون از علویان آناتولی تا علویان عرب و سایر دولت‌های دوست‌دار اهل بیت (ع) را بر محور ارادت و محبت اهل بیت (ع) گردآوری و بررسی کرده است. این کتاب به‌ویژه از نظر پرداختن به تنازعات میان عثمانی و صفویان در ایران برای خوانندگان واجد اهمیت است.

بخش اول کتاب اختصاص به بررسی دولت‌های امام علی (ع) و امام حسن (ع) دارد. در این بخش افزون بر ذکر والیان امام علی (ع) و امام حسن (ع)، دولت امیر مختار نیز معرفی شده است.

بخش دوم کتاب اختصاص به بررسی دولت‌هایی دارد که توسط نوادگان امام حسن (ع) تأسیس شده‌اند. اولین دولت بررسی‌شده «ادریسیان» هستند که توسط ادریس یکم در سال 789 تأسیس شد و «ولیله» را به عنوان پایتخت خود برگزیدند. در ادامۀ این بخش دولت علویان طبرستان بررسی شده است. این دولت علویان طبرستان امیرنشینی از سلالۀ اهل بیت بود که در طبرستان بنیان نهاده شد. امرای این دولت از نسل امام حسن (ع) بودند و اسلام را در حاشیۀ جنوبی دریای خزر ترویج کردند. این دولت در سال 928 توسط سامانیان منقرض گردید. رسی‌ها و حمودیان دو دولت دیگری هستند که در این بخش معرفی و بررسی شده‌اند.

در بخش سوم کتاب دولت‌های تأسیس‌شده توسط نوادگان امام حسین (ع) بررسی شده است. در این بخش تنها یک دولت معرفی شده و آن هم «سادات قوامی» بودند که در بخش کوچکی از مازندران دولت کوچکی بنیان نهادند. این دولت طی سال‌های 1359 تا 1596 به مدت 237 سال حکومت کردند و سرانجام به دست صفویان نابود شدند.

بخش چهارم کتاب که بخش عمده‌ای از کتاب را به خود اختصاص داده، دربارۀ دولت‌های شیعۀ دوازده‌امامی است. دلفیان، حمدانیان، آل بویه، کاکوییان، امیرنشین سیسیل، مزیدیان، تنوخیان لاذقیه و .... دولت‌هایی هستند که در این بخش معرفی شده‌اند.

بخش پایانی کتاب اختصاص به دولت‌های اسماعیلی‌مذهب دارد که در این بخش دولت‌های فاطمیان، قرمطیان، دولت الموت و .... بررسی گردیده‌اند.

در پایان کتاب گاه‌شمار دولت‌های علوی آورده شده و همچنین اسناد، سکه‌ها، پرچم‌ها و نقشه‌ها و نظامیان این دولت‌ها به دست داده شده است.

فهرست مطالب کتاب:

مقدمه بر چاپ سوم متن اصلی

پیش‌گفتار

بخش اول: دولت‌های امام علی (ع) و امام حسن (ع)

بخش دوم: دولت‌های تأسیس‌شده به دست نوادگان امام حسن (ع)

بخش سوم: دولت‌های تأسیس‌شده به دست نوادگان امام حسین (ع)

بخش چهارم: دولت‌های شیعۀ دوازده‌امامی

بخش پنجم: دولت‌های اسماعیلی‌مذهب

گاه‌شمار دولت‌های علوی

اسناد

سکه‌ها

پرچم‌ها و نقشه‌ها

نظامیان

تصاویر

منابع