۱۵۸۴
۵۴۲
محیی‌الدین؛ شیعۀ خالص

محیی‌الدین؛ شیعۀ خالص

پدیدآور: محمدحسن وکیلی ناشر: مؤسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلامتاریخ چاپ: ۱۳۹۸مکان چاپ: مشهدتیراژ: ۱۰۰۰شابک: 6ـ19ـ8877ـ600ـ978 تعداد صفحات: ۳۰۰

خلاصه

در این کتاب با استفاده از ادلۀ متقن و پرهیز از شواهد غیراطمینان‌آور، به یکی از وجوه شخصیت ذوابعاد عارف کامل، جناب محیی‌الدین ابن عربی، یعنی تشیع ایشان پرداخته شده و به سؤالات و شبهات متعددی در این زمینه پاسخ داده شده است.

معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.​

 

اهمیت بسیار کتب محیی‌الدین ابن عربی در فهم معارف روای اهل بیت (ع) سبب شد که حوزه‌های علمیۀ شیعه مرکز تدریس کتب محیی‌الدین گردد و ده‌ها شرح و حاشیه بر آثار وی در حوزه‌های شیعی نگاشته شود و هر که در جهان اسلام امروزه می‌خواهد کتب وی را بفهمد، باید به حوزه‌های علمیۀ شیعی سفر نماید.

در این کتاب با استفاده از ادلۀ متقن و پرهیز از شواهد غیراطمینان‌آور، به یکی از وجوه شخصیت ذوابعاد عارف کامل، جناب محیی‌الدین ابن عربی، یعنی تشیع ایشان پرداخته شده و به سؤالات و شبهات متعددی در این زمینه پاسخ داده شده است. هرچند محور اصلی این کتاب تشیع جناب محیی الدین است؛ اما در ضمن آن به مذهب بزرگانی نظیر سنایی، عطار، ملای رومی، صدرالدین قونوی، قطب رازی و .... نیز اشاره شده است.

بی‌شک محیی‌الدین معصوم نبوده و احدی نیز در تاریخ وی را معصوم ندانسته است و شاگردان وی اولین نقدها را بر کلمات وی وارد کردند. سخنان وی نیز مانند هر کس دیگری باید در ترازوی کتاب و سنت و عقل سنجیده و سپس پذیرفته شود و نقایصش برطرف شود؛ به‌ویژه که وی در مسیری بسیار دشوار و پیچیده سلوک نموده و با فراز و تشبیهاتی سخت دست به گریبان بوده و بدون استاد توانسته از گردنه‌ها بیرون جسته و به مرکز حقیقت راه یابد؛ بنابراین دریافت‌های وی در آغاز و انجام سیر متفاوت است و تفسیر مکاشفاتش دشوار و پیچیده می‌باشد و گاه خود وی نیز در فهم صحت و سقم مکاشفاتش سال‌ها به اشتباه دچار شده است؛ بنابراین نمی‌توان او را با عارفی شیعی چون مرحوم آیت‌الله سیدعلی آقای قاضی که پاک و طاهر رفته و بازگشته‌اند، مقایسه کرد؛ ولی خطاهای محیی‌الدین در کنار عطایای وی ناچیز است و آنقدر در آثار خود دُرّ و جواهر به ارمغان آورده که حدوحصر ندارد و اگر گردوغباری هم بر آن است، باید آن را کنار زد و آن جواهرات را از لابلای آن جدا کرد. او حق بزرگی بر گردن عالمان شیعی دارد و فقط به برکت آراء و آثار او بود که توفیق معرفت اجمالی آیات و روایات معارفی شیعی فراهم شد و مخالفان وی از علامه مجلسی ثانی و شیخ احمد احسائی و تا آقا میرزا مهدی اصفهانی و .... نیز خواسته یا ناخواسته بر سر سفرۀ او نشسته‌اند.

در فصل اول کتاب با عنوان مقدمات ابتدا از اهمیت بحث دربارۀ جایگاه محیی‌الدین ابن عربی سخن گفته شده است. در این بخش نویسنده ابتدا فایدۀ بحث از تشیع شخصیت‌های بزرگ را یادآور شده و سپس به معنای تشیع به لحاظ تفضیلی، تربیعی، محبتی، امامتی، فقهی و فرهنگی پرداخته است. مقدمۀ سوم کتاب دربارۀ تقیه است و بالاخره در مقدمۀ پایانی این بخش راه‌های اثبات تشیع افراد بررسی شده است.

فصل دوم و بخش اصلی کتاب به تشیع محیی‌الدین ابن عربی اختصاص یافته است. ابتدا در این فصل مروری کلی بر زندگی این عربی انداخته شده و سپس شخصیت‌های اثرگذار در اندیشۀ ابن عربی به طور گذرا معرفی شده‌اند. در ادامه به بررسی تشیع ابن عربی پرداخته شده است.

در دو پیوست کتاب ابتدا تشیع عرفا و تقیه در کلام جیلانی شارح اصول کافی بررسی شده و در پیوست دوم محیی‌الدین در کلام محدث نیشابوری تبیین شده است.

فهرست مطالب کتاب:

مقدمه

فصل اول: مقدمات

اهمیت بحث از محیی‌الدین ابن عربی

مقدمۀ اول: فایدۀ بحث از تشیع شخصیت‌های بزرگ

مقدمۀ دوم: معنای تشیع

مقدمۀ سوم: تقیه

مقدمۀ چهارم: راه‌های اثبات تشیع افراد

فصل دوم: تشیع محیی‌الدین

مروری کلی بر زندگی محیی‌الدین ابن عربی

شخصیت‌های اثرگذار در اندیشۀ ابن عربی

بررسی تشیع محیی‌الدین

پیوست‌ها:

پیوست اول: تشیع عرفا و تقیه در کلام جیلانی، شارح اصول کافی

پیوست دوم: محیی‌الدین در کلام محدث نیشابوری

فهرست منابع

نظر شما ۱ نظر
  • مدیر۴۶ ماه پیش
    سلام علیکم ببخشید کتابهاتون چرا کامل نیستن؟ همشون تقریبا ناقص هستن همین کتابی که گذاشتید 26 صفحس!

پربازدید ها بیشتر ...

مطالعات ادبی هرمنوتیک متن‌شناختی

مطالعات ادبی هرمنوتیک متن‌شناختی

مهیار علوی‌مقدم

تأویل و رویکرد هرمنوتیکی، باعث افزایش بهره‌گیری هر چه بیشتر خواننده از ارزش‌های شناخته‌نشدۀ متن می‌ش

پابرهنه در برادوی: زندگی و آثار نیل سایمون

پابرهنه در برادوی: زندگی و آثار نیل سایمون

مجید مصطفوی

نیل سایمون (1927 ـ 2018) یکی از پرکارترین، موفق‌ترین و محبوب‌ترین نمایشنامه‌نویسان جهان و یکی از بهت