معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.​

صدرالدین الهی در 13 آذر 1313 در محلۀ سرچشمۀ تهران متولد شده است. خاندان او که اصلاً مقیم لواسانات بزرگ بوده‌اند، پس از انتخاب تهران به پایتختی، به این شهر آمدند و ساکن آن شدند. نیا و نیای بزرگ او مدرسین حکمت الهی در عصر خود بوده‌اند. او پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطۀ خود در تهران، وارد دانشسرای عالی دانشکدۀ ادبیات تهران شد و تحصیلات خود را در رشتۀ ادبیات فارسی در دورۀ لیسانس به پایان برد (1336).

در هنگام تحصیل در سال آخر متوسطه به خدمت روزنامۀ کیهان در آمد و تا امروز به حرفۀ روزنامه‌نگاری اشتغال دارد. وی از بنیان‌گذاران هفته‌نامۀ «کیهان ورزشی» است که نخستین شمارۀ آن در آذر 1334 منتشر گردید. او در این مجله برای نخستین بار بیرون از مسائل خبری و گزارش‌های ورزشی، موضوعات مربوط به روان‌شناسی و جامعه‌شناسی و فلسفۀ تربیت‌بدنی و ورزش را مطرح کرد و این در حالی بود که حتی در ممالک پیشرفتۀ غربی معدود بودند کسانی که به این جنبه از ورزش و تربیت‌بدنی توجه داشتند. او به موازات کار در کیهان ورزشی، به نوشتن پاورقی‌های متعدد در مجلات «تهران مصور» و «سیاه و سپید» پرداخت و نیز گفتگوهای بسیاری با شخصیت‌های سیاسی و ادبی ایران و جهان انجام داد.

نادر نادرپور در شانزدهم خرداد 1308 از پدر و مادری فرهنگ‌دوست و هنرشناس در تهران زاده شد. دوره‌های دبستان و دبیرستان را در همان شهر گذراند و برای تحصیل رشتۀ ادبیات فرانسه به دانشگاه سوربن پاریس رفت. نادرپور پس از اخذ لیسانس به تهران بازگشت و به عنوان کارشناس پیمانی در وزارت فرهنگ و هنر، به سازمان ماه‌نامه‌های «هنر و مردم» و «نقش و نگار» پیوست و مدتی سمت سردبیری آنها را بر عهده داشت. او از سال 1351 تا 1357 سمت سرپرستی گروه ادب امروز را در رادیو تلویزیون ملی ایران عهده‌دار بود و برنامه‌هایی دربارۀ زندگی و آثار نام‌آوران ادب معاصر ساخت. در مرداد 1359 از تهران به پاریس رفت و تا اردیبهشت 1365 در آن شهر اقامت داشت. در همان جا به عضویت افتخاری اتحادیۀ نویسندگان فرانسه برگزیده شد و در مجامع و گردهمایی‌های گوناگون شرکت جست و سخن راند. در بهار 1365 به دعوت بنیاد فرهنگ ایران در بوستون عازم آمریکا شد و از آن پس به سخنرانی‌های متعدد در دانشگاه‌های هاروارد، جرج‌تاون، یو.سی.ال.ای، برکلی، ارواین پرداخت و پاره‌ای از برنامه‌های ادبی و فرهنگی خود را چه از طریق تدریس کلاس‌ها و چه از راه سخن‌گفتن در رادیو و تلویزیون آغاز کرد. او در بهمن 1378 بر اثر سکتۀ قلبی درگذشت و پیکر او در گورستان وست‌وود مورچوری لس‌آنجلس به خاک سپرده شد.

این کتاب حاصل مصاحبۀ هفده‌ماهۀ صدرالدین الهی با نادرپور است که در مجلۀ «روزگار نو» (چاپ پاریس) از خرداد 1371 تا آبان 1372 صورت پذیرفته و در آن به موضوع شعر نو فارسی، شاعران معروف، سبک‌ها و فراز و فرودهای یکصدسال شعر نو در ایران پرداخته شده است.

نادرپور در این مصاحبۀ طولانی دربارۀ شخصیت‌ها و مباحث مختلفی صحبت کرده است. شعر نو، شعر آزاد، شعر سپید، شعر امروز، شعر نیمایی، شعر عرب‌گرا، شعر غرب‌گرا، نیمایوشیج، زبان نیما، پرویز ناتل خانلری، تندر کیا، گلچین گیلانی، فریدون توللی، محمدعلی جواهری، محمدحسین علی‌آبادی، هوشنگ ایرانی، کاظم رجوی، آثار واقعۀ 28 مرداد 32 بر شعر نو، شعر نو از 1320 تا 1357 و پس از آن، مهدی حمیدی شیرازی، محمدحسین شهریار، هوشنگ ابتهاج، سیمین بهبهانی، منوچهر نیستانی، منوچهر شیبانی، اسماعیل شاهرودی، احمد شاملو، سیاوش کسرایی، نصرت رحمانی، فروغ فرخزاد، محمد زهیری، سهراب سپهری، مهدی اخوان ثالث، فریدون کار و محمود مشرف تهرانی تنها بخشی از نام‌ها و وقایعی است که نادرپور در این کتاب از آنها صحبت کرده است.

در بخشی از کتاب، نادرپور دربارۀ سیمین بهبهانی می‌گوید: «سیمین بر خلاف پروین، نه‌تنها در شعرش حضور مدام دارد و نگاهش مرد معلول را مادرانه دنبال می‌کند، احساسات او همراه نگاهش در همۀ لحظات و کلمات شعر جاری است و از این مقایسه درمی‌یابیم که پروین از طریق نهفتن عواطف شخصی و سیمین از راه نشان دادن همان عواطف، شاعران اجتماعی شده‌اند و شیوۀ شاعری سیمین نشان می‌دهد که برخلاف ادعای «متولیان تعهد»، لازمۀ از دیگران گفتن از خود نگفتن نیست؛ یا به عبارت دیگر «حدیث نفس» مغایرتی با حدیث جمع ندارد». (ص 120)

فهرست مطالب کتاب:

دربارۀ نویسندگان

به جای مقدمه

اشاره

پیش‌گفتار: از عرب تا غرب (1)

بخش نخست: از قدما تا نیما (2)

بخش دوم: از نیما تا ما (3 و 4 و 5)

بخش سوم: نگاهی از دو سو (6)

بخش چهارم: نظم‌گرایان (7)

بخش پنجم: در مکتب نیما (8 و 9 و 10 و 11 و 12)

بخش ششم: مکتب نیما و شعر زنانه (13)

بخش هفتم: در مکتب سخن (14)

بخش هشتم: شعر منثور (یا آزاد) (15 و 16 و 17)

حاصل کار

پی‌نوشت

نمایه