معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.​

نویسنده‌ها چطور می‌نویسند؟ چطور می‌شود سرچشمه‌های نبوغ را در سرشت خویش پیدا کرد؟ حتماً رازی در کار است. برای رسیدن به قله‌هایی که نویسندگان بزرگ فتح کرده‌اند، باید راز و رمز کارشان را کشف کرد. باید بفهمیم چطور نبوغ‌شان شکوفا شد و توانستند چنین آثاری خلق کنند.

نویسندگی فردی‌ترین هنرهاست. فرآیند جداشدن از دنیا برای آفرینش جهانی موازی که «خیالی» است ـ و تمثیلی ـ که آن‌قدر شگرف و غریب است که در وادی درک انسان نمی‌گنجد. چرا می‌نویسیم؟ چرا می‌خوانیم؟ انگیزۀ ما از خلق استعاره چیست؟ چرا بعضی از ما نویسندگان و خوانندگان «جهان موازی» را فرهنگی مرسوم و معمول نشان می‌دهیم و به حدی غرق زندگی در آن می‌شویم که جهان واقعی را نادیده می‌گیریم؟ اینها پرسش‌هایی است که بیشتر اوقات زندگی را فرا گرفته و هیچ‌گاه پاسخی قطعی و کاملاً متقادکننده برایشان پیدا نشده است.

جویس کارول اوتس نویسنده و شاعر آمریکایی در این کتاب از تجربه‌هایش گفته است؛ تجربه‌هایی که به گمان وی برای علاقمندان این حرفه آموزنده است و راه‌های تاریک و گنگ را برایشان روشن می‌کند. تجربه‌های شخصی و تجربه‌های آزموده شده؛ همان راهی که خودش طی کرده تا بدین جا رسیده است. مسلماً راه او راه اوست و دیگر نیز ناگزیرند راه خود را پیدا کنند. اما فارغ از ابعاد شخصی این تجربه‌ها، راه‌های مختلف از جنبه‌هایی به یکدیگر شبیه‌اند، همان‌طور که انسان‌ها گاه به هم شبیه‌اند. پس داشتن این تجربه‌ها برای کسی که به حرفۀ نویسندگی علاقه دارد، گنجی به شمار می‌رود. به‌ویژه که با قلم نافذ، شیرین و روان نویسنده‌ای خوش‌ذوق نوشته شده باشد و به‌ویژه که همان خیال‌انگیزی شعرها و داستان‌هایش را داشته باشد.

هر یک از نوشته‌های این کتاب در دوره‌ای متفاوت از دیگری به رشتۀ تحریر درآمده‌اند و هر کدام جلوه‌گر وجهی متمایز از نویسندگی هستند. از آنجا که نویسندگی ایده‌آل، دست‌یابی به تعادل میان نگاه شخصی و جهان عمومی و همگانی است، برای ایجاد تعادل میان نگاه احساسی و اغلب خام و ابتدایی و جهان ساختارهای رسمی و عرفی و قابل دسته‌جمعی و ارزیابی، باید این هنر را یک مهارت در نظر گرفت؛ بدون مهارت، هنر فردی می‌ماند و بدون هنر، این پیشه صرفاً کاری کلیشه و معمولی می‌شود. در بیشتر نوشتارهای این کتاب به این موضوع پرداخته شده اما در این راستا از همه مشخص‌تر در بخش «خواندن یک نویسنده: هنرمند، یک پیشه‌ور» به تحلیل دقیق چند داستان پرداخته شده است. نویسندگان جوان یا مبتدی باید ترغیب شوند که مدام و به طور گسترده آثار کلاسیک و معاصر را مطالعه کنند؛ زیرا بدون غوطه خوردن در تاریخچۀ این حرفه، یک آماتور باقی می‌مانند، فردی که 99 درصد تلاش‌های خلاقانه‌اش بر اساس شور و اشتیاق است و نه مهارت.

این کتاب مجموعه‌ای از مقالات نویسنده است که برخی را در مجلات مختلف منتشر کرده است و قرارگرفتن آنها در کنار یکدیگر با افزودن بخش‌هایی دیگر منعکس‌کنندۀ تجربه‌های او برای نویسندگان جوانی است که تازه گام در این راه نهاده‌ند. لحنی آموزگارانه دارد و صادقانه اندوختۀ عمری تلاش در راه نوشتن را به دوست‌داران تقدیم کرده است.

فهرست مطالب کتاب:

مقدمه

باور من نویسنده

مدرسه منطقه 7، نیاگارا، نیویورک

اولین دلبرانه‌های من: از «جابرواکی» تا «بعد از چیدن سیب»

و تو ای نویسندۀ جوان

دویدن و نوشتن

«به کدامین گناه ندانسته....»

شرحی بر شکست

الهام!

خواندن به عنوان یک نویسنده: هنرمند به عنوان یک پیشه‌گر

هنر مروز نقد خود

کارگاه نویسنده

بلندپروازی بلوند: مصاحبه گرگ جانسون با جویس کارول اوتس

«ج.ک.او» و من (بعد از بورخس)

منابع