معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.​

گابریل خوزه گارسیا مارکز که میان اهالی آمریکای لاتین با نام مستعار محبت‌آمیز گابو و گابیتو شناخته می‌شد، ششم مارس 1927 در شهر فقیر آراکاتاکا در شمال کلمبیا به دنیا آمد. او در بوگاتا ـ پایتخت کلمبیا ـ به مدرسه رفت و دیری نپایید که به نوشتن روی آورد و سپس به تشویق خانواده، در دانشگاه ملی کلمبیا به تحصیل حقوق پرداخت؛ اما خیلی زود دریافت که روح و روانش فقط با نوشتن و ادبیات آرام می‌گیرد. او زمان تحصیل در دانشگاه، به طور جدی وارد کار روزنامه‌نگاری شد و با نوشتن نقد فیلم شروع به کار کرد؛ اما مقاله‌هایی را نیز در مورد طیف گستردۀ مواردی می‌نوشت که توجهش را جلب می‌کرد. همه چیز از اتفاق‌های محلی محبوبش گرفته تا تأملاتش دربارۀ وقایعی که برایش جذاب بودند. با آنکه برخی از اولین آثارش در مقام یک خبرنگار نوشته شده بود، اما در واقع روزنامه‌نگاری بود که گارسیا مارکز جوان را وسوسه کرد تا تحصیلات خود را در رشتۀ حقوق رها کند و برای روزنامه‌های «ال یونیور سال» و «ال هرالدو» در بارانکلیا دست به قلم شود. او همواره حرفۀ خود را در مقام یک روزنامه‌نگار پایه و اساس در داستان‌نویسی می‌دانست.

در بیشتر نوشته‌های این کتاب، خوانندگان رمان‌ها و داستان‌های کوتاه او، صدای روایت‌کنندۀ آشنایی را تشخیص می‌دهند که روایت‌هایش در حال شکل‌گیری است. روزنامه‌نگاری مارکز را به مثابۀ یک دورۀ آموزشی برای سبک کار او تعلیم بلاغتی اصیل می‌دانند. گارسیا مارکز که به شدت تحت تأثیر ویلیام فاکنر ـ نویسندۀ آمریکایی ـ بود، نخستین اثر داستانی خود را در سال 1947 در روزنامۀ «ال اسپکتادور» که روزنامۀ ملی کلمبیا بود، به چاپ رساند. گابو به مدت دوسال و نیم، خبرنگار سیار «ال اسپکتادور» بود و در مقام خبرنگار به پاریس، ایتالیا، وین و حتی برخی از کشورهای اروپای شرقی سفر کرد. گابو در مورد هر چیزی که توجهش را جلب می‌کرد، می‌نوشت؛ از جلسۀ یک سیاستمدار در ژنو گرفته تا نزاغ آشکار دو بازیگر مشهور فیلم‌های ایتالیایی.

این مجموعه، گلچینی از 50 مقالۀ مارکز است که بین سال‌های 1950 تا 1984 منتشر و روی میراث منحصربه‌فرد روزنامه‌نگاری او متمرکز شده است. نوشته‌های این مجموعه را کریستوبال پرا جمع‌آوری کرده است که به عنوان ویراستار خاطرات مکتوب گابو با او همکاری می‌کرد. این کتاب خواننده را از اولین نوشته‌های گابوی جوان و ناشناختۀ روزهای بارانکلیا تا اواسط دهۀ 1980، هنگامی که او یک نویسندۀ بالغ و مشهور بین‌المللی شده بود، آگاه می‌سازد. این گلچین نشان می‌دهد که گابو از همان ابتدای نویسندگی، از استعداد ذاتی فراوان همراه حس طنزپردازی فوق‌العاده‌ای بهره‌مند بوده است. پرا در توضیح خود نسبت به کیفیت انتخاب آثار، تصریح می‌کند آثاری را انتخاب کرده که بیشتر «جنبۀ داستان‌گویی گابو» را نشان می‌دهد. برای مثاله در مقالۀ «انتخاب عنوان برای یک مقالۀ کذایی» گابو در مورد دشواری یافتن موضوعی مناسب برای شروع یک قطعه می‌نویسد: «کسانی هستند که فقدان موضوع را به موضوعی برای روزنامه‌‌نگاری تبدیل می‌کنند. این انتخاب در جایی مانند دنیای ما که در آن اتفاق‌های جذاب بی‌شماری می‌افتد، پوچ و مسخره است».

«رسوایی قرن» عنوان خود را از گزارش استادانۀ گارسیا مارکز در 1955 گرفته که در چند قسمت متوالی در «ال اسپکتادور» منتشر شده است. مقاله‌‌ای که حاوی تصویرپردازی‌های شگفت‌انگیز مارکز است. همچون عنوان، نخستین قسمت آن اینگونه آغاز می‌شود: «ویلما مونتسی مرده بر زمین راه می‌رود». گابو فارغ از اینکه جزء استادان برجستۀ داستان‌نویسی به شمار می‌آید، پدر نوآوری در روزنامه‌نگاری آمریکای لاتین نیز قلمداد می‌شود. در سال‌هایی که از زمان تأسیس بنیاد «مارکز» گذشته است، هزاران روزنامه‌نگار در کارگاه‌های بنیاد شرکت کرده‌اند و بیشتر آنها موفقیت حرفه‌ای بعدی خود را به بنیاد گابو، نامی که خودشان برایش انتخاب کرده‌اند، نسبت داده‌اند؛ عده‌ای متخصص پرورش‌یافته در آن مرکز نیز در زمینۀ روزنامه‌نگاری و گزارشگری، به نوشتن کتاب و مجلات و وب‌سایت‌های خود مشغول هستند. پس از مرگ گابو در 2014، کنگرۀ کلمبیا قانونی را به تصویب رساند که به موجب آن شعبه‌های دیگری از «مرکز گابو» تأسیس شد تا میراث او برای روزنامه‌نگاری به نسل‌های بعد منتقل شود.

مخاطبان این مجموعه، با راوی نوپایی آشنا می‌شوند که می‌کوشد با روزنامه‌‌نگاری راهی به دروازۀ ادبیات بیابد و در خلال روایت‌های آن با شخصیت‌ها یا مکان‌هایی آشنا خواهند شد که بعدها در آثاری چون «صد سال تنهایی» نمود پیدا خواهند کرد و همچنین مهارت‌هایی را در عرصۀ روزنامه‌نگاری مشاهده می‌کنند که گابریل گارسیا مارکز با خود به آثار داستانی‌اش آورده است.

فهرست مطالب کتاب:

مقدمۀ مترجم

تمجیدها

آرایشگر رئیس جمهور

انتخاب عنوان برای یک مقالۀ کذایی

خطای موجه

قاتلان قلب‌های تنها

مرگ، زنی وقت‌شناس است

بت‌پرستی عجیب در لاسیرپی

آن مرد در باران آمد

خانۀ بوئندیا

سخن‌شناس

پیش‌قراولان

پستچی هزار بار زنگ می‌زند

تایگر آراکاتاکا

اچ. اچ به تعطیلات می‌رود

رسوایی قرن

زنان ناپدیدشدۀ پاریس در کاراکاس هستند؟

دیدار از مجارستان

پرآوازه‌ترین سال جهان

فقط دوازده ساعت برای نجات او زمان باقی است

ششم ژوئن 1958: کاراکاس تشنه است

مصائب مؤلف

هیچ عنوانی به ذهنم نمی‌رسد

عملیات سانددینیستا: ماجرای حمله به «لانۀ خوک‌ها»

کوبایی‌ها تحریم می‌شوند

سودای نوبل

تله‌پاتی، بی‌قید و شرط

قدیمی‌ترین شغل جدید

آری، نوستالژی همچون همیشه است

ماجرای ترسناک شب سال نو

کارائیب جادویی

شعر در دسترس کودکان

رود زندگی

ماریای قلب من

همچون ارواح برزخ

روایتی دیگر از ادبیات و واقعیت

همینگوی من

ارواح جاده

بوگوتا 1947

قصه‌های مسیر

من دیگرم

بیچاره مترجمان خوب

زیبای خفته در هواپیما

به یک نویسنده نیازمندیم

اوبرگون، وظیفه‌شناس بدون مرز

ادبیات، بدون درد

از پاریس، با عشق

بازگشت به مکزیک

باشد، از ادبیات حرف می‌زنیم

تابلوی اعلانات

نقطه، سر خط

شیوۀ رمان‌نویسی