معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.​

ماهیت سینمای کمدی و سینمای کلاسیک و فصل مشترک آنها یعنی کمدی کلاسیک را می‌توان به تفصیل بررسی کرد و در هزارتوری تعاریف و نظریه‌های شناخت‌شناختی و پساکارکردگریختی و نگره‌های ناساختارگرا یا ساختارناگرا، تولد مؤلف، مرگ مخاطب و .... گیر افتاد و گره خورد و گم‌وگور شد. این کتاب ضمن عبور از این مباحث جان‌فرسا که روح انسان را همچون خوره آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد، به خود فیلم‌ها می‌پردازد؛ البته مدعی ارائۀ اطلاعات جامع بسان یک راهنمای فیلم یا بانک اطلاعاتی از نوع آی. ام. دی. بی نیست، بلکه مروری سینه‌فیلیانه و پویشی فرافکنانه و سلیقایی را پی می‌گیرد.

در این کتاب به بسیاری از پدیده‌های کمدی از بزن و بکوب‌های دورۀ صامت تا به سبک ایتالیایی پرداخته شده است؛ از چاپلین و لوید و کیتن تا آربوکل و لنگدون، از دنی کی و نورمن تا دیسکا و توتو. با این حال از آنجا که گسترۀ سینمای کمدی تقریباً لایتناهی است و رصد همۀ گوشه‌گوشۀ آن به تنهایی میسر نیست، بنابراین در این مجموعه از لاری سیمون، لوک‌های لوید، لوری و هاردی‌های منفک، بن تورپین، ماکس لندر، بیلی وست، سه کله پوک، برادران مارکس، باد ابوت و لو کاستلو، باب هوپ، رد اسکلتن، ژاک تاتی، لویی دوفونس و جری لوئیس کمتر نشانی می‌توان یافت.

آشکار است که دلیل این گزینش یا اولویت‌بندی نه در ارزش‌گذاری، که در تجربۀ زیستی نگارنده باید جستجو کرد؛ و اگر حاصل آن را گامی به قصد قربت در چنین فضایی بینگاریم، می‌شود از خواندن آن لذت برد.

روند ساخت فیلم‌های مندرج در این کتاب تا اواخر دهۀ 1920 به صورت صامت و پس از آن ناطق بوده و نمها در موارد استثناء به‌ویژه در مورد تولیدات 1929 که دوران بینابینی بوده، بر ناطق یا صامت بودن آنها تأکید شده است. همچنین از آنجا که بیشتر فیلم‌های ذکرشده در این کتااب به طریقۀ سیاه و سفید ساخته شده‌اند، از یادآوری پیاپی این ویژگی پرهیز و تنها در خصوص فیلم‌های رنگی به آن اشاره شده است.

نویسنده در این کتاب به عنوان اصلی و ترجمۀ فارسی فیلم کمدی کلاسیک اشاره کرده و سپس در توضیحات آن ابتدا به معرفی گذرای بازیگران، کارگردان فیلم و زمان فیلم پرداخته، و در نهایت به معرفی مختصری از فیلم پرداخته است.