ویتگنشتاین؛ قواعد و زبان خصوصی
خلاصه
سول کریپکی ـ فیلسوف برجستۀ معاصر ـ در این کتاب به تفصیل دربارۀ تحلیل ویتگنشتاین از مفهوم پیروی از قاعده بحث میکند و خوانشی از استدلال مشهور «زبان خصوصی» را مطرح میکند.معرفی کتاب
برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.
سول کریپکی ـ فیلسوف برجستۀ معاصر ـ در این کتاب به تفصیل دربارۀ تحلیل ویتگنشتاین از مفهوم پیروی از قاعده بحث میکند و خوانشی از استدلال مشهور «زبان خصوصی» را مطرح میکند. در این کتاب که از زمان انتشارش در 1982 همواره آن را از جهت روشنی بیان و عمق استدلالها ستودهاند، کریپکی از جمله به شباهتهای بحث ویتگنشتاین با استدلالهای شکاکانۀ بارکلی و هیوم میپردازد. پینوشت کتاب نظر ویتگنشتاین دربارۀ مسئلۀ اذهان دیگر را بررسی میکند.
بخش عمدۀ این اثر در جاهای گوناگونی به شکل سخنرانی یا رشتهای از سخنرانیها یا سمینار ایراد شده است. این کتاب به تعبیر نویسنده، تشکیلدهندۀ گزارشی مقدماتی است از آنچه خط محوری کار متأخر ویتگنشتاین در فلسفۀ زبان و فلسفۀ ریاضیات میانگارد و مشتمل است بر تفسیر نویسنده از «استدلال زبان خصوصی» که به نظر نویسنده اساساً باید با توجه به مسئلۀ پیروی از قاعده شرح و بسط داده شود. پینوشت کتاب مسئلۀ دیگری را عرضه میکند که ویتگنشتاین در مفهوم زبان خصوصی میدید که به بحثی میانجامد در بعضی جنبههای آراء او در مسئلۀ اذهان دیگر.
این کتاب اصلاً شرحی بر فلسفۀ متأخر ویتگنشتاین یا حتی شرحی بر پژوهشهای فلسفی نیست. بسیاری از مباحث معروف و مهم ـ برای مثال، ایدۀ شباهت خانوادگی؛ مفهوم قطعیت ـ اصلا ذکر نمیشوند. مهمتر اینکه در خود فلسفۀ ذهن، انبوهی از مطالب هست، از قبیل آراء ویتگنشتاین دربارۀ قصدکردن و حافظه و خواب دیدن و نظایر آنها که فقط گهگاه به آنها نگاه سریعی انداخته شده است. امید نویسنده این است که بسیاری از این مطالب کما بیش بر اساس فهمی از رأی ویتگنشتاین در مبحث اصلی روشن بشود.
به بسیاری از آراء ویتگنشتاین دربارۀ ماهیت احساسها و زبان احساس یا فقط نگاه سریعی انداخته شده یا به کلی حذف شدهاند. همچنان که در متن اصلی تأکید شده، این سیاست عامدانه اتخاذ شده تا از بحث دربارۀ آن قسمتهای بعد از ق243 ی پژوهشها که معمولاً استدلال زبان خصوصی نامیده میشوند احتراز شود. نویسنده گمان میکند بسیاری از این قسمتها ـ برای مثال ق ق 258 به بعد ـ بسیار روشنتر میشوند وقتی در پرتو استدلال اصلی این اثر مطالعه شوند؛ اما احتمالاً بعضی معماهای متنشناسانه در بعضی از این قسمتها (مثلاً ق 256) همچنان باعث دلنگرانی خواهند بود. جذابیت این قسمتها حقیقی است، اما در نظر نویسنده بر اهمیتشان نباید تأکید بیش از حد بشود، زیرا نمایندههای موارد ویژهای از استدلال کلیتری هستند
امید نویسنده این است که کلاسهای مقدماتی در ویتگنشتاین بتوانند در کنار مطالب دیگر از آن استفاده کنند. در کلاس برای مدرش به ویژه مفید خواهد بود اگر پارادوکس ویتگنشتاینی را بر گروه محصلان بیازماید، و ببیند چه راهحلهایی پیشنهاد میشود. در اینجا در وهلۀ اول منظور پاسخهایی به پارادوکس است مبنی بر اینکه یا توجیه و نه نظریههایی فلسفی (تمایلها، حالتهای کیفی و غیره) که بعداً در همان فصل دربارهشان بحث میشود. برای محصل مهم است که مسئله را به طور شهودی حس کند. همین تأکید اولیه به خوانندگانی هم توصیه میشود که قصد دارند این اثر را شخصاً مطالعه کنند. نیز توصیه میشود که محصل پژوهشها را در پرتو ساختاردهی استدلال مطرح شده در این اثر (دوباره) بخواند. چنین روالی در اینجا اهمیت ویژهای دارد، زیرا عمدتاً روشِ نویسنده عرضه کردن استدلال است آنطور که بر نویسنده خطور کرده است، آنطور که مسئلهای را برای من مطرح کرده است و نه تمرکز بر متنشناسی قطعات خاص.
نویسنده این کتاب از زمانی که برای اولین بار با استدلال زبان خصوصی و به طور کلی ویتگنشتاین متأخر مواجه شده و از زمانی که شروع شد به تفکر دربارۀ آن به شیوهای که در اینجا شرح و بسط داده شده کار او در مورد قواعد موقعیت محوریتری را در بحثهای مربوط به آثار متأخر ویتگنشتاین به خود اختصاص داده است. (همواره تا حدی دربارهاش بحث شده بوده است) مقداری از این بحث را، به ویژه آنچه بعد از سخنرانی نویسنده در لندن (اونتاریو) منتشر شده است، میتوان احتمال داد که از گزارش حاضر تأثیر گرفته باشد، اما مقداری از آن را، چاپ شده و چاپ نشده، میتوان احتمال داد که مستقل باشد.
فهرست مطالب کتاب:
یادداشت مترجم
پیشگفتار
1. مقدمتاً
2. پاردوکس ویتگنشتاینی
3. راهحل، و استدلال زبان خصوصی
پینوشت ویتگنشتاین و اذهان دیگر
پربازدید ها بیشتر ...
ایل بختیاری در دورۀ قاجار
آرش خازنیموضوع این کتاب تأثیر متقابل حکومت و ایل در حاشیۀ ایران در دورۀ قاجار است. بررسی تاریخ اتحادیۀ ایلی ب
قصۀ ما به خر رسید: خر و خرپژوهی در شعر فارسی
غلامعلی گرایی، زهراسادات حسینیخرپژوهی در شعر طنز فارسی یکی از زمینههای طنز بوده که باید بهجد مورد تحقیق و پژوهش قرار میگرفت. نو
نظری یافت نشد.