معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

همۀ ما دربارۀ عشق سؤالاتی داریم؛ همه می‌خواهیم بدانیم که راز و رمز یک رابطۀ موفق چیست. آیا زن همان فرد موردنظر است؟ آیا درست است که با رئیس قرار بگذارم؟ و سؤالاتی از این دست. طبیعی است که برای یافتن پاسخ این پرسش‌ها به زندگی مردان و زنان خردمند بنگریم.

فلاسفه با پرسش‌های پیچیده دست‌وپنجه نرم کرده‌اند؛ از اخلاقیات و سیاست گرفته تا ماهیت هستی. اگر قرار باشد کسی درس‌آموز ما دربارۀ مفهومی چون عشق باشد، فلاسفه ـ اصیل‌ترین عاشقان خرد ـ در صدر فهرست قرار می‌گیرند. اما یک عاشق خرد و یک عاشق خردمند، همچنان که معلوم است، دو شخص بسیار متفاوت هستند.

در حالی که بسیاری تجربۀ گرفتارشدن در دام عشق را دارند، داستان بسیاری از فیلسوفان رمانتیک با درد و رنج همراه بوده و بدون اشتیاق کیک عروسی را خورده‌اند. فلاسفۀ بزرگ غرب، مردان و زنانی که تلاش‌های فکری آنها از سوی استادان دروس فلسفه در گوشه و کنار جهان ستایش شده است، دائما روابط‌شان را با رفتارهای پریشان خود به تباهی کشانده‌اند. فلاسفه درون و بیرون از روابط عشقی‌شان، به شکل افراطی منتقد، متکبر و متفرعن هستند. نظریات‌شان غیرقابل فهم، موقعیت‌شان متناقض و پرسش‌‌های بازجویانه‌شان دردسرساز هستند.

تعداد معدودي از افراد به شكوهمندي فلاسفه بزرگ، در عشق ناكام بوده‌اند. اگر چه ما خرد و دانش فلاسفه بزرگ را ستايش مي‌كنيم، ولي تاريخ سرشار از شكست‌هاي عشقي مردان و زنان خردمند در هر سني بوده است، از جمله: فردريش نيچه: «آه، زنان. آنان فراز را از فرازتر مي‌سازند و ژرفا را ژرفاتر». (طرد شده از سوي زناني كه خواستار ازدواج با آنها بود، حتي زماني كه خواسته‌اش را تكرار و تكرار مي‌كرد).

ژان پل سارتر: «البته كه زنان زشت وجود دارند، ولي من فريباترين‌شان را دوست مي‌دارم». (معشوقه‌اش را به عنوان دخترخوانده به فرزندي پذيرفت).

نيل پولاك: «هميشه باعث مسرت است كه بدانيد اهميتي ندارد چقدر زندگي عشقي‌تان را تباه كرده‌ايد، چون ديگراني هستند كه بسيار بدتر عمل كرده‌اند».

در حالی که بسیاری از فلاسفه در تنگدستی، بدبختی و تنهایی با این جهان وداع کرده‌اند، تعداد کمی از آنها با گریختن از ناکامی‌ها ازدواج‌های موفقی داشته‌اند؛ مثل آلبر کامو که پیش از اینکه همسرش از کار معشوقه‌هایش در گوشه و کنار جهان سر دربیاورد، به خاطر تصادف اتومبیل زندگی را بدرود گفت یا هنری وارد بیچر ـ زن‌باره معروف قرن نوزدهم ـ که همسرش آن‌قدر گرفتار بزرگ‌کردن ده بچه‌اش بود که حتی فرصت نکرد از او طلاق بگیرد. یا برتراند راسل که حداقل وقتی پای ازدواج به میان می‌آمد، متوجه بود که چهار بار انجام‌دادن آن چقدر فریبنده است.

واقعیت این است که این کتاب دربرگیرندۀ تنها نمونه‌هایی از هزاران اندیشمند بزرگ است که در عشق ناکام ماندند. در هر دوره‌ای از تاریخ مغزهای بزرگ و قلب‌های شکسته پابه‌پای هم پیش رفته‌اند و هر قدر که متفکری بزرگ بوده، بیشتر ناکام بوده است. شاید باب دیلن عاقل‌ترین فرد بوده که اعتراف کرده است: «تو نمی‌توانی هم عاشق باشی و هم عاقل».

اندیشمندان و دانشمندانی که در این کتاب از آنان نام برده شده، به ترتیب عبارتند از: ارسطو، افلاطون، فردریش انگلس، پیتر آبلارد، سنت توماس آکویناس، آگوستین، لوئی آلتوسر، لئو تولستوی، فئودور داستایوفسکی، رنه دکارت، سیمون دبووار، دنی دیدرو، جان دیوئی، برتراند راسل، آین راند، ژان ژاک روسو، ژان پل سارتر، سقراط، سنکای جوان، هنری دیوید سورو، امانوئل سودنبورگ، نیکلاس شامفورت، جان کالون، آلبر کامو، امانوئل کانت، دیوژن کلبی، آگوست کنت، سورن کیرکگارد، یوهان ولفگانگ فون گوته، جان لاک، تیتوس لوکرتیوس، فردریش نیچه، هنری وارد بیچر، مارتین هایدگر، گئورک ویلهلم فردریش نیچه و دیوید هیوم.