معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

تازه‌ترين شماره ماهنامه «آزما» به مديرمسئولي ندا عابد و سردبيري هوشنگ اعلم منتشر شد. تصوير روي جلد و گفت‌وگوي ويژه اين شماره به «محمد شمس لنگرودي» اختصاص دارد و عنوان اطلاق شده به او «کسي مثل آفتاب نيمروز پاييزي» است. شمس لنگرودی در این گفت‌وگو دربارۀ شعر سه دهۀ اخیر ـ دهۀ هفتاد و هشتاد به بعد ـ می‌گوید :«در سال‌های دهۀ هفتاد یک عصیانی علیه زیبایی‌شناسی پیش از آن سال‌ها اتفاق افتاد که به نظرم هم لازم بود و هم سازنده و مفید. سازنده نه به اعتبار اینکه به یک زیبایی‌شناسی تازه‌ای دست پیدا کرده باشیم و تثبیت شده باشد و روالی بسازد، اما در تخریب زیبایی‌شناسی گذشته نقش بسزایی داشت و این لازم و مفید بود. یعنی قبلاً شعر خیلی کلی، کنایی و سمبلیک بود و استعاری ـ استعاری به معنای قدیم وگرنه شعر اساسش بر استعاره متمرکز است ـ در حالی که زندگی و جهان به‌سرعت رو به خشونت و عامی‌گری پیش می‌رفت، شعر نمی‌توانست در یک مخمل پیچیده بماند، پس این عصیان دهۀ هفتاد در برابر این نوع از زیبایی‌شناسی لازم بود. اگرچه پیش از اینها فروغ فرخزاد این کار را شروع کرده بود، یعنی شعر فروغ از هر نظر رسیدن به روزمرگی است. فروغ این روند را شروع کرده بود، ولی متأسفانه زود از دنیا رفت و آن نوع شعر متأسفانه متوقف شد. شاعر دهۀ هفتاد هم خواست این کار را بکند، اگرچه راه به جای درخوری نبرد اما به هر حال این حرکت تأثیر خودش را گذاشت، به طوری که بعداً دو جریان از این مقوله بیرون آمد. جریان اول این بود که شعر به سمت ساختارهایی رفت که منتهی شد به شعر افرادی مثل آقای رؤیایی و آقای براهنی که من موافقتی با آن ندارم، اما به هر حال عده‌ای دارند کار می‌کنند و مسئلۀ من هم نیست. اما یک بخش دیگر شعر ادامۀ کار فروغ را پیش گرفت، یعنی همان زبان روزمره و ساده‌نما (یا به اصطلاح درست‌تر که شاید شعر سهل و ممتنع باشد همان شعری که اصطلاحاً به شعر دهۀ هشتاد معروف شده) به این سمت رفت که بیشتر در حال و هوای سادگی ظاهر همراه با مفاهیم عمیق رفت».

پرونده ويژه اين شماره هم به موضوع «روز مؤلف در تقويم، حق مؤلف در زيرزمين» اختصاص دارد که در اين زمينه، گفت‌وگوهايي با سيدفريد قاسمي، فضل الله توکل، مسعود دلخواه، سيما داد و عليرضا رئيس دانايي به همراه يادداشت‌هايي از مجدالدين کيواني و اسدالله امرايي آمده است. مروري بر جايگاه عباس کيارستمي در چين، نقش «خانه» در فيلم‌هاي ناصر تقوايي، ترجمه گفت‌وگو و دو شعر از آلخاندرو خدروفسکي، ترجمه سه داستان از وودي آلن، جک والستن و دِيو اِگِرز ديگر مطالب اين شماره است.

در بخش نگاه نیز نگاهی انداخته شده به زندگی و تئاتر جعفر والی و یادداشت‌ها و خاطره‌هایی از او از زبان هوشنگ اعلم، محمود دولت‌آبادی، ندا عابد و عباس پوررباب آمده است.

فهرست مطالب این شماره:

یادداشت نخست: ترامپ، مردی برای فصل سرد/ هوشنگ اعلم

یادداشت: شاید کشیدن یک خط .... فقط یک خط/ ندا عابد

نگاه (والی بزرگ به صحنه ابدیت رفت):

جعفر والی از تولد تا جاودانگی

آقای والی، قرار بود فیلم را با هم ببنیم!/ ندا عابد

والی زنده تا تئاتر هست/ عباس پوررباب

تا کی دوباره برآید/ محمود دولت‌آبادی

جعفر عاشق تئاتر بود/ هوشنگ اعلم

اندر احوالات (مجموعه اخبار)

یادداشت:

بار دیگر فیدل/ حافظ موسوی

این شکاف را عمیق‌تر نکنیم/ پژمان موسوی

از آستارای فردا تا آزما/ داوود ملک‌زاده

گفت‌وگو: کسی مثل آفتاب نیمروز پاییزی/ هوشنگ اعلم

پروندۀ ویژه: حق مؤلف، قوانینی که هست و نیست:

از هر زبان که می‌شنویم، نامکرر است/ نازنین ساسانیان

یاد آن یار سبک‌بار که رفت/ لیلی فرهادپور

قانون هست، اجرا نیست!/ هوشنگ میمنت

مطبوعات، حق مؤلف و منبع لایزال اینترنت/ هـ. الف

نه گفتن به اعمال غیرقانونی/ اسدالله امرایی

هنر، زیر سایۀ سنگینی سایه مافیا/ حبیبه نیک سیرتی

هرج و مرج، در غیبت قانون/ مجدالدین کیوانی

راحت به یغما می‌رود، دل‌نغمه‌های آشنا/ شقایق عرفی‌نژاد

رابطۀ متن و مؤلف تا کجا پیش می‌رود؟/ مهسا کلانکی

مجاز یا غیرمجاز هر کتابی در زیرزمین منتشر می‌شود/ ندا عابد

نقش «خانه» در فیلم‌های ناصر تقوایی/ سعید نوری

اگر خدا برایت آب نباتی فرستاد، دهانت را باز کن؛ گفت‌وگو با آلخاندرو خودوروفسکی/ سعید نوری

همیشه پای پول هم در میان است/ علیرضا بهرامی

"عباسه" روای اندیشه‌های "جوانگ زه"/ حامد وفایی

شعر: شعر خودمان: علی افراسیابی، کبری حیدرزاده، علیرضا بهرامی، مریم صفرزاده، راحیل هدایتی، فرهاد عابدینی

در حوالی صحنه: ویشکاشو، روی صحنۀ تالار وحدت/ شقایق عرفی‌نژاد

داستان:

یک همین‌طوری/ جک والستن

همیشه دوستت خواهم داشت/ دیو اگرز

مرگ در می‌زند/ وودی آلن