معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

این کتاب حاصل گفتگوهایی است که میشل پرت در سال 1977 با مارگریت دوراس انجام داده و نسخۀ تصویری آن به عهدۀ مؤسسۀ ملی سمعی و بصری پاریس بوده و در ماه مه همان سال با عنوان «مکان‌های مارگریت دوراس» از تلویزیون فرانسه پخش شده است.

مارگریت دوراس نام مستعار نویسنده‌ای مشهور و چیره‌دست است. او را بانوی داستان‌نویسی مدرن می‌نامند. نام اصلی او «مارگریت دناریو»ست و در فرانسه طرفداران زیادی دارد. دوراس در چهاردهم آوریل سال ۱۹۱۴ در ویتنام چشم به جهان گشود. پدرش معلم ریاضی بود و مادرش نیز اوقاتش را با خانه‌داری سپری می‌كرد. پدر مارگریت آرزو داشت دخترش تحصیلات عالی داشته باشد و به بالاترین درجات برسد، اما عمرش كفاف نداد تا رشد دخترش را ببیند. وقتی مارگریت ۴ ساله بود، پدرش را از دست داد. او دیپلمش را از یكی از دبیرستان‌های شهر سایگون دریافت كرد، در حالی كه عشق به تحصیل در وجودش موج می‌زد. مارگریت اندامی استخوانی و لاغر داشت و اوقاتش را به مطالعه كتب مختلف می‌گذراند. او پس از اخذ دیپلم در سن ۱۹ سالگی برای كسب تحصیل به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن مشغول به تحصیل در رشته علوم سیاسی شد و توانست در مدت كوتاهی مدرك لیسانس خود را از این دانشگاه مشهور و معتبر بگیرد و در آنجا بود كه قلم به دست گرفت و شروع به داستان‌نویسی كرد. از سال ۱۹۱۴ در حالی كه ۲۷ ساله بود، به داستان‌نویسی به طور حرفه‌ای مشغول شد و در همان موقع نام مستعار دوراس را برای خود انتخاب كرد. او مدت كوتاه وارد حزب كمونیست فرانسه شد، اما عقاید این حزب با ایده‌هایش مغایر بود، لذا از این حزب بیرون آمد. وی در سال ۱۹۵۸ كتاب «مدراتو كانتابیله» و فیلمنامه‌ای با نام «هیروشیما، عشق من» را نوشت و به شهرت جهانی رسید. یكی از رمان‌های مشهور مارگریت دوراس «عاشق» نام دارد كه تاكنون بیش از ۲۰ میلیون نسخه از این كتاب در سراسر جهان به فروش رسیده و به چند زبان ترجمه شده است. كتاب‌دوستان و افراد اهل مطالعه در سراسر جهان مارگریت دوراس را به‌خوبی می‌شناسند و در ایران نیز چند كتاب از این نویسنده مشهور ترجمه شده است. مارگریت دوراس همچنین توانست جایزه ادبی گنكور را دریافت كند. نكته چشمگیر در داستان‌های دوراس این است كه او همیشه به زندگی خصوصی و بیوگرافی خود در داستان‌هایش اشاره داشته است. مارگریت دوراس در ۳ مارس سال ۱۹۹۶ در سن ۸۲ سالگی در خانه خود واقع در «نوفل لوشاتو» چشم از چشم از جهان فروبست.

مارگریت دوراس در این کتاب که مجموعه گفتگویی است میان او و میشل پرت، دربارۀ نقش مکان در آثارش و همچنین نقش مکان، بناها و ساختمان‌ها در اثر ادبی سخن گفته است.

در قسمتی از این کتاب دربارۀ نقش دریا در آثار دوراس می‌خوانیم: «الان که فکر می‌کنم، می‌بینم در کتاب‌هایم همیشه لب آب بوده‌ام. ربطم با دریا مال ایامی است که نونهال بودم. ایامی که مادرم زمین پشت سد را خرید، همان زمینی که در «سدی بر اقیانوس آرام» شرحش آمده است و تمامش در هجوم دریا از بین رفت و ما بی‌خانمان شدیم. دریا ترس به جانم می‌اندازد، بیشتر از هر چیز در این دنیا از دریا می‌ترسم. کابوس‌های وحشتناکی که در خواب‌ها به سراغم می‌آید، همیشه نشان از جزر و مد دریا دارد و هجوم آب. مکان‌های مختلفی که در کتاب «لُل و. اشتاین» آمده همه مکان‌های دریایی است. لُل همیشه در حوالی دریاست. چند مدتی شهرها را سفید می‌دیدم، یکپارچه سفید، انگار با نمک سفیدشان کرده باشند، نمک رویشان ریخته باشند، روی جاده‌ها، روی مکان‌هایی که معبر للا والری اشتاین بود. بعد به خودم می‌آمدم و می‌دیدم که مکان‌اند، البته نه فقط دریایی، بلکه برآمده از دریای شمال، همان دریای کودکی‌ام. دریاها .... بی‌کرانه». (ص 78)