معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

این کتاب دربردارندۀ یازده داستان کوتاه از ای. ام. فورستر رمان‌نویس، منتقد ادبی و اجتماعی انگلیسی است.

تمام داستان‌های این کتاب، پیش از جنگ جهانی اول نوشته شده و در دو جلد با عنوان‌های «اتوبوس آسمانی» در سال 1911 و «لحظه ابدی» در سال 1928 به چاپ رسیده‌اند. این داستان‌ها، تخیلی و سبک‌تر از رمان‌های اصلی فورستر مانند «گذر به هند» و «هواردز اِند» هستند؛ اما در پسِ کمدی سرگرم‌کننده آنها، برش‌هایی از بن‌مایه‌هایی ژرف وجود دارد. فورستر داستان «ماشین می‌ایستد» را واکنش به آرمان‌شهرهایی توصیف کرده که «اچ. جی. ولز» در آثار متقدمش آنها را به تصویر کشیده است. بسیاری از داستان‌ها، باوری ذاتی به نیروی طبیعت را بیان می‌کنند. قطعۀ طنزآمیز جذابی در این مجموعه وجود دارد که واقعیت «پیشرفت» را برملا می‌کند و دیگری بیانگر ارزیابی حقیقی ادبیات است. از همه مهم‌تر این شاهکارهای کنایه‌آمیز که بی‌رحمانه آداب و رسوم بی‌معنای اجتماعی را به چالش می‌کشند، سرشار از باور به ارزش‌هایی انسانی هستند که امروزه تقریبا ناشناخته باقی مانده‌اند. «ماشین می‌ایستد» واکنشی است به یکی از آرمان‌شهرهایی که اچ. جی. ولز در آثار متقدمش به تصویر کشیده است. داستان «لحظۀ ابدی» گرچه می‌شود گفت قصه‌ای واقعی است، تأملی است جدی دربارۀ شهر کورتینا دامپتزو.

داستان‌های این مجموعه تخیلی‌‌اند و اگرچه می‌توان آنها را داستان‌هایی كمدی نامید اما درون‌مایه‌ای عمیق دارند. فورستر درباره داستان‌های این مجموعه و فضایی كه در آن نوشته‌ شده‌اند آورده: «این داستان‌ها در تاریخ‌های متفاوتی پیش از جنگ جهانی اول نوشته شده‌اند و نمایانگر دستاوردهای من در مسیری خاص هستند. از آن زمان تاكنون، تغییرات بسیاری در جهان به‌وقوع پیوسته است. نظم حمل‌و‌نقل برهم خورده است. بسیاری از مرزها، بر روی نقشه‌ و چه‌بسا بر روح بشر تغییر كرده‌‌اند. جنگ جهانی دوم را از سر گذرانده‌ایم و تدارك سومی نیز دیده شده است. امروزه خیال‌پردازی یا عقب‌نشینی كرده یا سنگر گرفته و یا از سر تمكین به بمب اتم، آخرالزمانی شده است. فقط كسانی كه می‌خواهند خیال‌پردازی، یعنی این جنس لطیف را به دست بیاورند، می‌توانند علنا به آن دست یازند. خیال‌پردازی بر فراز مناظر تعطیلات ایتالیایی و انگلیسی پرواز می‌كند یا حتی با دلیلی ناموجه‌تر به طرف كشورهای آتیه بال می‌زند».

ادوارد مورگان فورستر در اول ژانويه سال ۱۸۷۹ ميلادى در لندن متولد شد و هنوز به دو سالگى خود نرسيده بود كه پدرش كه مهندس معمار بود را از دست داد و بدين ترتيب بخش اعظم زندگى‌اش در دوران كودكى و بزرگسالى را زيرنظر مادر و عمه‌هايش گذراند. بعدها ارثيه به‌جاى‌مانده از يكى از عمه‌هايش به نام «ماريان تورنتون» به او شانس مسافرت‌هاى بسيار و نوشتن در فضايى عارى از محدوديت را عطا كرد. او تحصيلات ابتدايى خود را در مدرسه «تون‌بريج» گذراند و پس از اتمام آن در كالج «كينگ» حضور يافت و بسيارى از دوستى‌هايش كه بعدها منجر به تشكيل گروه «بلومزبرى» شد در همين كالج شكل گرفت. فضاى آن روز انگلستان فضاى پر شك و ترديدى بود و در همين فضا فورستر تحت تأثير «ناتانيل ود»، «ديكنسون» و «مور» قرار گرفت و اعتقادات نه‌چندان عميق مسيحى خود را دوباره ساخت. پس از فراغت از تحصيل به همراه مادرش به ايتاليا و يونان سفر كرد و در بازگشت از سفر مقالات و داستان‌هايى كوتاه براى نشريه ليبرال «اينديپندنت ريويو» نوشت. او چند ماه اول سال ۱۹۰۵ را در آلمان گذراند و به تدريس خصوصى فرزندان «كنتس آرمين» اهتمام ورزيد. او در همان سال اولين رمان خود با عنوان «جايى كه فرشتگان از راه رفتن مى‌هراسند» را به رشته تحرير درآورد و يك سال بعد در دانشگاه كمبريج در باب هنر ايتاليايى و تاريخ ايتاليا ايراد سخن كرد. در سال ۱۹۰۷ رمان «طولانى‌ترين سفر» را به چاپ رسانيد و به فاصله يك سال رمان «اتاقى با چشم‌انداز» را بر اساس خاطرات دوران تعطيلاتش در ايتاليا خلق كرد كه بخش اول آن در فلورانس اتفاق مى‌افتد و داستان درباره يك قتل و شاهد آن ادامه پيدا مى‌كند. او در دوران قبل از جنگ جهانى اول داستان‌هاى كوتاه بسيارى نوشت كه بعدها در قالب مجموعه‌اى تحت عنوان «اتوبوس آسمانى» منتشر كرد.  «پایان هاوارد» داستانى است كه به شرح روابط بين دو خانواده انگليسى مى‌پردازد كه يكى شيفته ادبيات است و ديگرى عاشق تجارت. داستان به تقابل اين دو خانواده مى‌پردازد و شايد بتوان گفت كه فورستر بخش اعظم شهرت خود را مديون اين اثر درخشان است. او در خلال سال‌هاى ۱۹۱۲ و ۱۹۱۳ به هند سفر كرد و از سال ۱۹۱۴ به مدت يك سال در گالرى ملى لندن مشغول به كار شد. با شروع جنگ جهانى اول به صليب سرخ جهانى پيوست و در مصر مشغول به خدمت شد. در خلال اقامت در مصر موفق به ملاقات شاعر يونانى «سى‌پى كاوافى» شد. در سال ۱۹۲۱ به هند بازگشت و به عنوان رئيس دفتر مخصوص «مهاراجه ديواس» به رتق و فتق امور پرداخت. «راهى به سوى هند» اثر درخشان او نيز در همين فضا خلق شد و فى الواقع حسن ختامى بود بر دوران رمان‌نويسى او. ۴۶سال عمر فورستر پس از اين رمان بيشتر به فعاليت‌هايى غير از رمان‌نويسى اختصاص يافت چرا كه رمان دغدغه اصلى زندگى او نبود. او در يكى از آثارش مى‌نويسد: «اكثر اوقات زندگى بسيار خسته‌كننده مى‌شود و در پس اين همه صحبت و كتاب دست آخر مجبور به مبالغه درباره زيبايى‌ها و چشم‌پوشى كردن از بدى‌ها مى‌شوى». اين عضو فعال انجمن «پن» (PEN) در سال ۱۹۳۴ به عنوان اولين رئيس انجمن ملى آزادى‌هاى مدنى برگزيده شد و پس از مرگ مادرش به سال ۱۹۴۵ به عنوان عضو افتخارى هيئت مديره كالج «كينگ» انتخاب شد و تا پايان عمر در آنجا زندگى كرد. او در سال ۱۹۴۹ از پذيرفتن مقام شواليه سر باز زد و عاقبت در ۷ ژوئن ۱۹۷۰ در انگلستان درگذشت.

فهرست مطالب کتاب:

پیش‌گفتار خارجی

درآمد

داستان وحشت

آن سوی پرچین

اتوبوس آسمانی

آدر کینگدام

دوست کشیش

جادۀ کولونوس

ماشین می‌ایستد

اصل مطلب

هماهنگی

داستان سیرِن

لحظۀ ادبی