۱۰۹۴
۳۶۱
هفت روز در جهان هنر

هفت روز در جهان هنر

پدیدآور: سارا تورنتون ناشر: نظرتاریخ چاپ: ۱۳۹۵مترجم: آرزو احمی مکان چاپ: تهرانتیراژ: ۱۴۰۰شابک: 1ـ216ـ152ـ600ـ978 تعداد صفحات: ۲۴۰

خلاصه

کتاب سارا تورنتون اثری است که به زبان‌های مختلفی ترجمه شده و از مهم‌ترین نکات آن این است که نویسنده با دید مردم‌نگاری، به سازوکار درونی خرده‌فرهنگ‌های پیچیده‌ای که به جهان هنر معاصر شکل می‌دهند پرداخته است.

معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

 

کتاب سارا تورنتون اثری است که به زبان‌های مختلفی ترجمه شده و از مهم‌ترین نکات آن این است که نویسنده با دید مردم‌نگاری، به سازوکار درونی خرده‌فرهنگ‌های پیچیده‌ای که به جهان هنر معاصر شکل می‌دهند پرداخته است.

این کتاب گزیده‌ای از دورانی جالب توجه در تاریخ هنر است که طی آن بازار هنر شکوفا شد، بازدید از موزه‌ها اوج گرفت و مردم بیش از هر زمان دیگری قادر بودند کار ثابت‌شان را رها کنند و خود را هنرمند بنامند. در این دوران جهان هنر گسترش یافت، سریع‌تر حرکت کرد و جذاب‌تر، باحال‌تر و گران‌تر شد. با رکود اقتصادی جهان، این دوران وجدآور گذشت، اما ساختارهای عمیق‌تر و سازوکارهایش همچنان باقی مانده است.

جهان هنر معاصر شبکۀ پراکنده‌ای از خرده‌فرهنگ‌هایی است که تنها اندکی هم‌پوشانی دارند و اعتقاد به هنر آنها را کنار هم نگه داشته است. این خرده‌فرهنگ‌ها در سراسر کرۀ زمین پراکنده‌اند، اما در کلان‌شهرهایی چون نیویورک، لندن، لس‌آنجلس و برلین متراکم‌ترند. از آنجا که جهان هنر تا حد زیادی ناهمگون، مبهم و رسماً پنهان‌کار است، به‌سختی می‌شود در موردش کلی‌گویی کرد و غیرممکن است بتوان در بابش حرفی جامع زد. نویسنده سعی کرده است با هفت راوی در شش شهر از پنج قارۀ جهان این مشکلات را نشان دهد. هر فصل گزارشی از یک روز زندگی است، هر بخش به طور متوسط سی تا چهل مصاحبۀ دقیق و کامل و چند ساعت مشاهدۀ مشارکتی نوشته شده است.

‌دو فصل اول دو سر متضاد طیف را نشان می‌دهند. «حراج» گزارش لحظه به لحظۀ شبی در حراج کریستی در مرکز راکفلر نیویورک است. حراج‌ها معمولاً مناطقی عاری از هنرمندند که برای آثار هنری نقش نقطۀ پایان را ایفا می‌کنند. در مقابل «جلسۀ نقد» به کنکاش در این باب زندگی در سمینار افسانه‌ای مؤسسۀ هنری کالیفرنیا می‌پردازد.

«جشنواره» و «دیدار از کارگاه» نیز با هم رابطه‌ای متضاد دارند؛ یکی دربارۀ مصرف و دیگری دربارۀ تولید است. در حالی که کارگاه بهترین محل برای درک کار یک هنرمند واحد است، جشنواره نمایشگاه تجاری پرطمطراقی که در آن جمعیت و نمایش پرازدحام آثار، تمرکز بر یک اثر خاص را دشوار می‌کند. «جشنواره» در سوئیس در افتتاحیۀ جشنوارۀ هنری بازل می‌گذرد؛ رویدادی که به سهم خود در جهانی‌سازی و فصلی‌کردن جهان هنر نقش ایفا کرده است. تاکاشی موراکامی هنرمندی که در فصل بازل نقش فرعی ایفا می‌کند، قهرمان اصلی فصل «دیدار از کارگاه» است؛ فصلی که در سه محل کار او و یک ریخته‌گری در ژآپن می‌گذرد.

فصل 4 و 5 «جایزه» و «مجله» داستان‌هایی دربارۀ مباحثه، قضاوت و نمایش عمومی روایت می‌کنند. فصل «جایزه» جایزۀ ترنر انگلستان را مورد تحقیق و بررسی قرار می‌دهد؛ آن هم در روزی که هیئت داورانش به سرپرستی مدیر اجرایی تیت، نیکلاس سروتا، تصمیم می‌گیرند کدام‌یک از چهار هنرمند راه‌یافته به فهرست نهایی در مراسمی با پخش تلویزیونی از سکو بالا خواهد رفت تا جایزه را دریافت کند. این فصل ماهیت رقابت بین هنرمندان، کارکرد نشان‌های اعطایی بر حرفه‌شان و رابطۀ بین رسانه و موزه را بررسی می‌کند.

در «مجله» دیدگاه‌های متفاوت دربارۀ کارکرد و صداقت نقد هنری بررسی شده است. نویسنده نوشتار خود را با مشاهدۀ کسانی که مجلۀ بین‌المللی آرت‌فروم را چاپ می‌کنند شروع کرده و بعد صحبت ر به منتقدان پرنفوذی مانند روبرتا اسمیت از نیویورک‌تایمز پرداخته و سپس مهمان ناخواندۀ مکالمه‌ای بین کارشناسان تاریخ هنر می‌شود تا دیدگاه‌شان را بررسی کند. در این فصل به این مطلب پرداخته شده که چطور جلدهای مجلات و مقالات روزنامه‌ها سبب می‌شوند آثار و هنرمندان وارد وقایع تاریخ هنر شوند.

فصل آخر «دوسالانه» در ونیز و میان هیاهوی قدیمی‌ترین نمایشگاه بین‌المللی در نوع خود می‌گذرد. این دوسالانه تجربه‌ای گیج‌کننده است، مثل اینکه باید جایی برای تعطیلات باشد؛ اما در واقع رویدادی بسیار حرفه‌ای و چنان پرازدحام است که در آن آدم به‌سختی می‌تواند تمرکزش را روی آثار هنری حفظ کند. این فضل همچنین به این نکته می‌پردازد که خاطره در درک حس معاصریت و بازنگری در تعیین آنچه بزرگ و مهم است، چقدر نقش اساسی دارد.

در بخشی از مقدمه کتاب، ‌نویسنده درباره نوع نگاهش به هنر در این کتاب می‌نویسد: «ساختار هفت روزه کتاب بیانگر این دیدگاه من است که جهان هنر نظام یا ماشینی نیست که خوب و نرم کار می‌کند، بلکه بیشتر توده‌ای از خرده‌فرهنگ‌های پرکشمکش است که هریک تعریف متفاوتی از هنر دارند. تمام صداهای کتاب موافقند که هنر باید تفکربرانگیز باشد، اما در حراج، هنر در درجه اول در جایگاه سرمایه‌گذاری و کالایی تجملی قرار دارد. در جشنواره، بت و تفنن است، متاعی اندکی متفاوت یا چیزی که در حراج دیدیم. در جایزه، هنر جاذبه‌ای موزه‌ای، گزارشی رسانه‌ای و گواه ارزش هنرمند است. در مجله، هنر بهانه‌ای است برای کلمات؛ چیزی برای بحث و تبلیغ. در دیدار از کارگاه، تمام چیزهایی است که گفتیم؛ یکی از دلایل جذابیت جامعه‌شناسانه موراکامی هم همین است. سرانجام، در دوسالانه، هنر، دستمایه‌ای برای گسترش شبکه ارتباطی، مایه کنجکاوی بین‌المللی و از همه مهم‌تر، ماده خام اصلی نمایشی خوب است».

فهرست مطالب کتاب:

مقدمه

حراج

کلاس نقد

جشنواره

جایزه

مجله

دیدار از کارگاه

دوسالانه

یادداشت نویسنده

هفت پرسش

نظر شما ۰ نظر

نظری یافت نشد.

پربازدید ها بیشتر ...

شکونتلا

شکونتلا

کالی داسه

جهانیان کالی داسه را به نام شاعر «شکونتلا» می‌شناسند. هندیان همواره خود شیفتۀ این اثر بوده‌اند؛ چه د