معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.

گلی ترقی با وجود کم‌کاری و کارهای کم‌منتشر شده در ایران که شامل چند داستان کوتاه و یکی دو رمان می‌شود و نیز سال‌ها دوری از ایران، نویسنده‌ای مهم و تأثیرگذار محسوب می‌شود. گلی ترقی از جمله بانوان نویسنده ایرانی در ۱۷ مهر ۱۳۱۸ در تهران دیده به جهان گشود. پدرش لطف‌الله ترقی مدیر مجلۀ ترقی بود. در خیابان خوشبختی به‌ دنیا آمد و در شمیران به مدرسه و سپس دبیرستان انوشیروان دادگر رفت. گلی ترقی در ۱۹۵۴ پس از به پایان رساندن سیکل اول دبیرستان به آمریکا رفت. ترقی ۶ سال در آمریکا زندگی کرد و در رشتۀ فلسفه فارغ‌التحصیل شد و از آنجا که زندگی در آمریکا را دوست نداشت به ایران بازگشت. پس از بازگشت به داستان‌نویسی روی آورد. گلی ترقی نه سال در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس در رشته شناخت اساطیر و نمادهای آغازین پرداخت، سپس به فرانسه رفت. اولین مجموعه داستان‌ گلی ترقی به نام من هم چه‌گوارا هستم در ۱۳۴۸ توسط انتشارات مروارید منتشر شد. گلی ترقی پس از انقلاب به فرانسه رفت در آنجا هم به نوشتن ادامه داد. یکی از داستان‌های‌اش به نام بزرگ‌بانوی روح من به فرانسه ترجمه شد. در ۱۹۸۵ این داستان به عنوان بهترین قصۀ سال در فرانسه برگزیده شد.

اتوبوس شمیران، خانه‌ای در آسمان، مادام گرگه، پدر، خانم‌ها، گل‌های شیراز، اناربانو و پسرهایش، درخت گلابی، بزرگ‌بانوی روح من، آن یکی، فرصت دوباره و بانوخانم داستان‌های کوتاهی هستند که توسط خود گلی ترقی انتخاب شده و در این کتاب آورده شده‌اند.

در مقدمۀ کتاب دربارۀ انتخاب این داستان‌ها آمده است: «روزی دوستی پرسید کدام یک از داستان‌هایت را بیشتر از همه دوست داری. گفتم نمی‌دانم، اما رفتم توی فکر. انتخاب سختی بود. تصمیم گرفتم از خیر جواب دادن به این پرسش مزاحم بگذرم، اما پرسش مزاحم ول‌کنم نبود؛ توی سرم می‌چرخید و وسوسه‌ام می‌کرد. حالا خودم بودم که می‌خواستم بدانم: کدام‌یک؟ به هر داستان که فکر می‌کردم، داستان دیگری خودش را جلو می‌انداخت و خودنمایی می‌کرد. شخصیت‌ها دورم گرفته بودند و به یادم می‌آوردند که بیش از دیگران مستحق تأیید و شناخت هستند. تعدادشان به تدریج زیاد می‌شد. به هم خبر داده بودند و همه‌شان می‌خواستند در این انتخاب شرکت کنند. حتی آقای الف که با صندلی چرخدار آمده بود. آن‌قدر پیر بود که با خودم گفتم: "ای خدا اینکه به زودی خواهد مرد". همچنان منتظر خانم نبوت بود و با نگاهی شماتت‌بار به چشمانم خیره شده بود. از اینکه فراموشش کرده بودم، خجالت کشیدم..... وقت انتخاب رسیده بود. کدام‌یک؟ انتخاب یک داستان محال بود. بهترین وجود نداشت. تمام داستان‌ها به چشم من تاروپود سرنوشتی همگانی بودند. سرنوشت همۀ ما. یازده داستان را کنار گذاشته بودم که شنیدم کسی از دور داد می‌کشد: صبر کنین ما هم برسیم. خانم‌ناز و خانم‌گرگه بودند که با چمدان‌های طناب‌پیچ و بقچه‌های رنگین از شهرستان رسیده بودند. با مشت و سقلمه راه خودشان را باز کردند و جلوتر از همه ایستادند. با انتخاب داستان "خانم‌ها" دوازده داستان تکمیل شد و دوازده عدد کاملی بود».

فهرست مطالب کتاب:

یادداشت نویسنده

اتوبوس شمیران

خانه‌ای در آسمان

مادام گرگه

پدر

خانم‌ها

گل‌های شیراز

اناربانو و پسرهایش

درخت گلابی

بزرگ‌بانوی روح من

آن یکی

فرصت دوباره

بانوخانم