آموزش زبان یونانی باستان
خلاصه
هدف از تألیف و انتشار این کتاب، آموزش خواندن متنهای اصلی به زبان یونانی باستان است.معرفی کتاب
برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.
هدف از تألیف و انتشار این کتاب، آموزش خواندن متنهای اصلی به زبان یونانی باستان است و از اینرو تمرکز آن بر مباحثی چون زبانشناسی تاریخی یا فقه اللغه و قواعد آواشناسی در زبان یونانی نیست. این کتاب میتواند به صورت منبعی درسی برای آموزش در سطح دانشگاهی یا دورههای آموزشی مشابه یا بهصورت خودآموز برای دانشجویان و پژوهشگران در رشتههای ادبیات و علوم انسانی بهکار آید.
این زبان برای ایرانیان اهمیت ویژهای دارد؛ چراکه ایران و یونان در دوران باستان با هم برخورد و تبادل فرهنگی داشتهاند. شاهنشاهی بسیار گستردۀ هخامنشی با سرزمینهای یونانی هممرز بود و گاه شهرهای یونانی را دربر میگرفت. دربارۀ تاریخ ماد و پارس، نسبت به آنچه در کتیبههای ایرانی به دست ما رسیده، نوشتههای بسیار بیشتری از یونانیان بر جای مانده است. این نوشتهها در برخی زمینهها یگانه اسناد تاریخی موجودند. پس از فروپاشی شاهنشاهی هخامنشی در سال 330 (پیش از میلاد) در پی کشورگشایی اسکندر مقدونی و با پایهگذاری پادشاهی سلوکیان در 312، تا آغاز شاهنشاهی اشکانیان در 250، حکومتی یونانی در ایران آغاز شد. منابع تاریخ این دوره نیز اغلب به زبان یونانی یا زبانهای غیرایرانی است. اما تأثیر فرهنگ یونانیمآبی پس از سلوکیان نیز ادامه مییابد، چندان که شماری از پادشاهان اشکانی لقب «فیلنهلن» (یوناندوست) را برای خود برگزیده بودند و زبانی یونانی را نیز در کتیبههای خود به کار میبردند.
نمونۀ بارز تأثیرگذاری و تأثیرپذیری میان دو فرهنگ ایرانی و یونانی در فلوطین ـ فیلسوف بزرگ نوافلاطونی در سدۀ سوم میلادی ـ یافت میشود. بر اساس گزارش شاگرد او فوفوریوس او که به فراگیری حکمت ایرانی و هندی اشتیاق میورزید، با آگاهی از لشکرکشی امپراتور کردیانوس به ایران، همراه با لشکر او به سوی ایران رهسپار شد؛ هرچند این سفر به سبب کشتهشدن گردیانوس در بینالنهرین نافرجام ماند. این نکته گواهی میدهد که حکمت ایرانی نزد متفکران یونانی در دوران یونانیمآبی چه مایه اهمیتی داشته است.
زبان یونانیان باستان در سرزمین اصلی یونان و همچنین مستعمرهها یا مهاجرنشینهای گوناگونی در آسیای صغیر و سرزمینهای ساحلی ایتالیا و آفریقا و جاهایی دیگر بود. این زبان سه گویش اصلی داشت:
1. آیولی که خود به دو گونه تقسیم میشود: یکی گویش آیولی آسیایی یا لسبوسی و دیگری آیولی بوئتیایی. گونۀ نخست زبان سافو شاعرۀ سبک غنایی و آلکاپوس شاعر غنایی، و گونۀ دوم زبان بخشی از شعرهای پیندار شاعر غنایی است.
2. دوری که زبان بخشهایی از پلوپونزی از جمله اسپارت و کورینت و مستعمرههای آنها چون سوراکوس بود. این گویش زبان اِپیخارموس اهل سیسیل و بخشی از شعرهای پیندار و تئوکریتوس شاعر اهل سوراکوس است.
3. ایونی که خود به دو گونۀ ایونی کهن یا متقدم و ایونی نو یا متأخر تقسیم میشود. گونۀ نخست زبان سرودههای هومری است. گونۀ دوم زبان هرودوتوس تاریخدان و بقراط پزشک است.
گویش آتیک شاخهای از گویش ایونی و گویش متداول میان نویسندگان آتنی است؛ از جمله آیسخولوس تراژدیسرا و توکودیدس تاریخدان و افلاطون فیلسوف. این گویش آتیکی، گویش ادبی در یونان پس از سال 400 بود و بر اثر کشورگشایی اسکندر، به صورتی کممایهتر به اسکندریه و مشرقزمین راه یافت و از این طریق زبان عهد جدید شد.
این کتاب خواننده را به پایهای میرساند که بتواند به خواندن نوشتههای اصلی شاعران و نمایشنامهنویسان و تاریخنویسان و فیلسوفان ارتقا یابد و از این راه درهای جهانی را که پیشتر به روی او بسته بود، بگشاید. این کتاب بهصورت درسهای جداگانه تدوین شده و در پایان هر درس تمرینهایی برای بازآموزی بهتر آمده است.
پربازدید ها بیشتر ...
ایل بختیاری در دورۀ قاجار
آرش خازنیموضوع این کتاب تأثیر متقابل حکومت و ایل در حاشیۀ ایران در دورۀ قاجار است. بررسی تاریخ اتحادیۀ ایلی ب
قصۀ ما به خر رسید: خر و خرپژوهی در شعر فارسی
غلامعلی گرایی، زهراسادات حسینیخرپژوهی در شعر طنز فارسی یکی از زمینههای طنز بوده که باید بهجد مورد تحقیق و پژوهش قرار میگرفت. نو