فن و هنر نویسندگی یا چگونه زندگی را در زبان بیان کنیم
خلاصه
این کتاب نخستین کتاب آلمانی شامل برنامهای جامع برای تمرین نویسندگی خلاق است.معرفی کتاب
برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.
اتو کروزه این کتاب را به این نیت نوشته است که یک بار دیگر داستاننویسی را به منزلۀ امکان تعمق دربارۀ زندگی و شیوه بیان زندگی در زبان به ما معرفی کند. تا جایی که ما اطلاع داریم، او نخستین نویسنده آلمانی است که کتابی کاربردی برای نویسندگی ادبی و داستاننویسی پیشرفته تألیف کرده است. این کتاب نشان میدهد که چگونه میتوان توجه خوانندگان را جلب کرد، کشاکش آفرید و قهرمان را خلق کرد تا خوانندگان با آنها همذاتپنداری کنند و چگونه میتوان عمیقترین احساسات خوانندگان را برانگیخت. کتاب چهار ترمز قوی خلاقیت را تشریح میکند و نشان میدهد که چگونه میتوان خلاقیت داستانی را پرورش داد. نویسندگان باید دانش فنون داستاننویسی و ترکیببندی را بیاموزند و تمرین کنند؛ از اینرو مثالهایی عملی هم در کتاب گنجانده شده است و بیش از همه این جنبه از کتاب اهمیت دارد، چراکه به گفتۀ اتو کروزه داستاننویسی را فقط از طریق انجام آن میتوان آموخت.
در فصل اول کتاب به علت تألیف این کتاب میپردازد و همچنین در این فصل مشخص میشود که این کتاب پاسخگوی کدام یک از انتظارات خواننده است. نویسنده خلاصهای اجمالی از رهیافتهای مختلف داستاننویسی را ارائه میدهد و روشنتر بیان میکند که چرا داستاننویسی، هنر بیان زندگی در زبان است. همچنین خواننده در این فصل از نکاتی دربارۀ چیستی توانایی داستاننویسی آگاه میشود.
فصل دوم دربردارندۀ معرفی نظریۀ روایت در قالب یازده بخش است. نویسنده تلاش میکند داستاننویسی را در چارچوب علوم ادبی و افزون بر آن در زندگی روزمره، رشد و تکوین فردی و تاریخ توضیح دهد. افزون بر ادبیات، صورتهای روایی تئاتر و فیلم هم در این فصل توضیح داده میشود. پس از آن در چند بخش وجوه اصلی نظریۀ روایت توصیف میشود؛ مواردی از قبیل اهمیت لحن داستان، رهیافتهای ادبی به روان انسان، تکالیف راوی و انواع مختلف داستاننویسی که بر سر راه راویها قرار دارند.
خواننده در فصل سوم وارد فضای داستاننویسی میشود. افزون بر آن داستاننویسی بر مبنای الگوهای زبانی آشنایانش را بنا میکند. ابتدا نکاتی دربارۀ چگونگی مواجهه با تمرینها بیان میشود و بقیه فصل هم دربردارندۀ تمرینهای کوتاهی است که راهنمای خواننده در مسیر رسیدن به جهان داستاننویسیاند، بدون آنکه او را با ملاحظات روشمند متوقف کنند.
شخصیتها در همۀ داستانها هستۀ اصلیاند و از همینرو بخش بزرگی از کار داستاننویسی، خلق همین شخصیتهاست. برساختن شخصیتهای داستان، جالبترین و مهمترین تکلیف نویسنده است. شخصیتهای باورپذیر، مستقل و خوشساخت قلب روایتاند و امکان خلق پیرنگ خوب را فراهم میکنند. در فصل چهارم نویسنده نشان میدهد که برای خلق قهرمانهای جالب باید چه کرد و چگونه با این قهرمانها جوشید.
در فصل پنجم موقعیتی مهیا میشود تا خواننده با مهمترین عناصر توصیفکنندۀ کنشها و تفکرات شخصیتهای داستانی آشنا شود و از طریق آنها شخصیتها را وارد مکانهای مختلف داستانی کند. مطالب این فصل دربارۀ شکلدهی به واحدهای ساختاری متن، یعنی سنگبنای داستاننویسی است. این موارد عبارتند از: بازنمایی کنش، مونولوگ درونی، چگونگی برخورد با احساسات، توصیف، زمان دستوری، خلق راوی اول شخص و خوداندیشیهای راوی. اشراف بر این عناصر، پیشفرض خلق یک روایت مطمئن و منعطف است.
خواننده در فصل ششم قرار است داستان خود را در قالب ثابتی بریزد. برای این کار با مهمترین اصول ترکیببندی روایت آشنا میشود. هستۀ اصلی این کار «طراحی پیرنگ» یعنی برساخت یک کنش تخیلی است. افزون بر این در این فصل ویژگیهای مهم ساختاری متون هم مطرح میشوند و به صورت اساسی شکل روایی دراماتیک توضیح داده شده است.
فصل هفتم دربارۀ چگونگی فرایند نوشتن متون داستان طولانی است. همچنین در این فصل نکاتی دربارۀ یافتن مضامین و بازنویسی متون هم بیان شده است.
نویسنده در فصل هشتم و پایانی برخی از خطوط اصلی و مشروح داستاننویسی را به یکدیگر گره زده و برخی از ملاحظات مطرح شده را بیان میکند. در نهایت هم به اجمال به امکانات ادامۀ یادگیری و پرورش توانایی نویسندگی میپردازد.
فهرست مطالب کتاب:
مقدمه
فصل یکم: هنر بیان زندگی در زبان
فصل دوم: جهان پر از داستان است
فصل سوم: یافتن لحن داستانی خود
فصل چهارم: خدمۀ راوی
فصل پنجم: فن روایت
فصل ششم: به جریان انداختن داستان
فصل هفتم: سازماندهی فرایند نوشتن
فصل هشتم: نکات نهایی
پربازدید ها بیشتر ...
ایل بختیاری در دورۀ قاجار
آرش خازنیموضوع این کتاب تأثیر متقابل حکومت و ایل در حاشیۀ ایران در دورۀ قاجار است. بررسی تاریخ اتحادیۀ ایلی ب
قصۀ ما به خر رسید: خر و خرپژوهی در شعر فارسی
غلامعلی گرایی، زهراسادات حسینیخرپژوهی در شعر طنز فارسی یکی از زمینههای طنز بوده که باید بهجد مورد تحقیق و پژوهش قرار میگرفت. نو
نظری یافت نشد.