امیر پازواری: بومیسرای بزرگ مازندران
خلاصه
در این کتاب در سه فصل به زندگی، اشعار و کتابشناسی امیر پازواری شاعر بومیسرای بزرگ مازندرانی پرداخته شده است.معرفی کتاب
برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را ببینید.
در این کتاب در سه فصل به زندگی، اشعار و کتابشناسی امیر پازواری شاعر بومیسرای بزرگ مازندرانی پرداخته شده است.
امیر پازواری معروف به شیخالعجم و امیرالشعرا از شاعران مازندرانی دوران حکومت صفویان است که به زبان مازندرانی شعر میسراییده است. یکی از روایاتی که درمورد اوست این مطلب است که او پس از تصرف مازندران به دست شاه عباس صفوی به وی پیوست و از شاه القابی دریافت کرد. پس از مرگ شاه عباس او به پازوار بازگشت و تا آخر عمر در آنجا زیست؛ روایتی نیز نقل میکند که وی از ملکالشعرای دربار خیرالنساء بیگم مادر شاهعباس بوده و در پیش از جلوس شاهعباس نیز در دربار صفویه نقش برجستهای داشته است.
امیر پازواری یکی از بزرگترین شعرای سوختهدل و صافیضمیر مازندران است. از دوران کودکی این شاعر عارف و سوختهدل اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما از اشعار وی اینگونه بر میآید که وی دهقانی از مردم پازوار "ناحیه میان بابل و بابلسر" بوده است. اشعار امیر از صدها سال پیش تاکنون در روستاهای مازندران با آهنگی مخصوص و جذاب در بین مردم خوانده میشده است. این شاعر به حضرت علی (ع) ارادات خاصی داشته و بسیاری از آیات قرآن مجید را عیناً یا به صورت تلخیص در اشعار خود آورده است.
امیر پازواری شاعری است بومیسرا، عاشق طبیعت، آشنا با مکاتب فکری، عاشقپیشه، آشنا با تاریخ و ادبیات و آشنا با قالبهای شعری و سرایندۀ شعرهای هجایی. در مهارت وی در سرودن شعرهای هجایی باید گفت که از سدههای نهم و دهم تا زمان ما شاعر دیگری در مقام سرودن اشعار هجایی برنیامده است.
امیر پازواری به پیروی از سبک شعرنویسی طبری، شعرهایش را بر پایۀ وزن هجا و آوازی (خنیایی) سروده است. از میان قالبهای شعر فارسی بیش از همه دوبیتی، غزل و قصیده را پسندیده و به کار برده است. وی از کوتاهترین قالب تا بلندترین قالب شعر را در سابقۀ شعرنویسی خود دارد؛ مثل تکبیتی یا دوگانی، سهگانی، رباعی یا چهارگانی (بیشترین حجم سرودههای پازواری را شکل میدهد)، ششگانه، دو بیتی سهزبانه (ملمّع)، غزلواره (چامه) و قصیده (چکامه).
لحن امیر پازواری در بسیاری از شعرهایش روایی است. امیر هم مانند بسیاری از شاعران سدههای پیشین، به سنتی تعلق دارد که لحظههای داستانی را در قالب گزیدههای شعری و عمدتاً نظم روایت میکنند. او در مقام یک شاعر بومیسرا در جایجای شعرهایش از لحن روایی استفاده کرده است و حتی در شعرهایی که رنگ و بوی مسائل اجتماعی دارند نیز داستانی را نقل میکند.
در میان انگیزهها و سوژههای شاعران، عشق یکی از پرشورترین و مهیجترین آنهاست. امیر پازواری نیز از این قاعده مستثنی نیست. چگونه میشود که شاعری در طبیعت دلکش و خرم مازندران زندگی کند و رابطۀ عاشقانۀ اشیاء و موجودات در طبیعت را نبیند و از آن پیروی نکند. به ویژه که امیر پازواری معشوقهای هم داشت که او نیز از ذهن و زبان شاعرانه بیبهره نبود. «گوهر» معشوقۀ امیر در بعضی از شعرها، در مقام پاسخ برمیآید و همدل و همزبان با امیر، جواب سؤالات او را با شعر میدهد.
پربازدید ها بیشتر ...
ایل بختیاری در دورۀ قاجار
آرش خازنیموضوع این کتاب تأثیر متقابل حکومت و ایل در حاشیۀ ایران در دورۀ قاجار است. بررسی تاریخ اتحادیۀ ایلی ب
قصۀ ما به خر رسید: خر و خرپژوهی در شعر فارسی
غلامعلی گرایی، زهراسادات حسینیخرپژوهی در شعر طنز فارسی یکی از زمینههای طنز بوده که باید بهجد مورد تحقیق و پژوهش قرار میگرفت. نو
منابع مشابه بیشتر ...
فرهاد دفتری و مطالعات اسماعیلیه
فریبا عباسپوردر این کتاب کوشیده شده است روششناسی عام و خاص فرهاد دفتری در مطالعات اسماعیلیه بررسی و تحقیق شود. م
سفرنامۀ عتبات عالیات و هند
میرزا محمدحسین شمسالعلماء گرکانیشمسالعلماء در سال 1304 قمری برای تدریس آقاخان سوم، نوۀ آقاخان محلاتی رهبر اسماعیلیه به هند رفت .در
نظری یافت نشد.