۱۴۵۸
۴۹۶
جوهر طنز

جوهر طنز

پدیدآور: ابوالقاسم غلامی مایانی ناشر: آوای کلارتاریخ چاپ: ۱۳۹۴مکان چاپ: تهرانتیراژ: ۱۲۰۰شابک: 2ـ40ـ5395ـ600ـ978 تعداد صفحات: ۱۵۰

خلاصه

در این کتاب سیر تاریخی طنز‌نویسی از قرن پنجم هجری تا دوران معاصر بررسی شده است.‌ نویسنده هدف اصلی از نگارش این کتاب را تبیین رسالت واقعی طنز می‌داند.

معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را در بالای صفحه ببینید.

 

در این کتاب طنز‌نویسی از قرن پنجم تا دوره معاصر و حتی در نوشته‌های عمران صلاحی، مد نظر بوده و به تفکیک به واژه‌های قریب‌المعانی در قالب طنز پرداخته شده است.

در جوامع مختلف افراد متفاوت به فراخور حال و روزشان، طنز را با واژه‌های نزدیک خود یعنی: هجو، لهو، سهو، لغو، هزل، کنایه، ایهام، لطیفه، ابهام، شوخی، اشاره، ضرب‌المثل، فایده، مثل، حکایت، طعن، لعن و سخره و .... اشتباه گرفته‌اند. با وجود اینکه در مواقع مختلف هر یک از موارد فوق ممکن است طنز را یاری کنند و استحکام ببخشند و طنز وام‌دار هر یک از آنها باشد و در لباس آنها ظاهر شود؛ اما باید گفت طنز از جنس تام و تمام آنها نیست.

در فصل اول کتاب مروری شده بر تاریخچۀ طنز و طنزپردازی و طنازی. در این فصل آمده نخستین مجموعۀ طنزآمیزی که در اختیار داریم، کتابی است که در قرن پنجم توسط احمد موصلی به رشتۀ تحریر درآمده است. شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی نیز خبیثیات، هزلیات و هجویاتی در تأدیب جامعۀ خود داشته است. قرن‌ها بعد که طنزنویسی به صورت یک فن درآمد، کتاب‌های مستقلی پدید آمدند که از نمونه‌های آن آثار و لطایف عبید زاکانی، جامی و قطب‌الدین را می‌توان نام برد.

فصل دوم مقاله‌ای است با عنوان «طنز در قرآن کریم». در ابتدای این مقاله آمده است: طنز آموزنده طنزی است كه در آن لطف و حكمت به هم درآمیخته و مشتمل بر معجونی از نیش و نوش به منظور تعالی و هدایت باشد. نمونه‌هایی از طنزهای قرآن به این قرار است: تشبیه صدای بلند به عرعر خر، تشبیه رفتار بلعم باعورا به پارس سگ و ... که در این مقاله نكات پیش‌گفته به تفصیل آمده است. عده‌ای بر این باورند كه طنز در قرآن فراوان به كار رفته است؛ زیرا طنز نوعی استعاره و كنایه است و در قرآن استعاره و كنایه بسیار است. در سراسر قرآن استعاره و كنایه و تشبیه و تمثیل به چشم می‌خورد. استعاره‌های قرآن از ظرافت و لطافت ویژه‌ای برخوردار است و این مهم یكی ازموجبات اعجاز قرآن تلقی شده است. در مقابل عده‌ای دیگر طنز در قرآن را انكار می‌كنند و تمثیلات و استعارات قرآن را مقوله‌ای متفاوت از طنز می‌دانند؛ اما نگارنده دیدگاه نخست را ترجیح می‌دهد

فصل سوم این کتاب دربارۀ این است که چرا اصلا طنزپردازی می‌شود؟ در این فصل گفته شده رسالت طنز، ایجاد آگاهی است و جلوگیری از افراط و تفریط.

فصل چهارم دربارۀ واژه‌های قریب‌المعانی با طنز و واژگانی که با طنز همراهی یا تضاد دارند است. در این فصل به معانی واژه‌های طنزآمیز اشاره شده است؛ واژه‌هایی از قبیل: ایهام، ابهام، استهزاء، اغراق و .... .

فهرست مطالب کتاب:

پیش‌گفتار

فصل اول: مروری به تاریخچۀ طنز و طنزپردازی

فصل دوم: طنز در قرآن کریم

فصل سوم: چرا طنزپردازی

فصل چهارم: واژه‌های قریب‌المعانی با طنز

نظر شما ۰ نظر

نظری یافت نشد.

پربازدید ها بیشتر ...

ایل بختیاری در دورۀ قاجار

ایل بختیاری در دورۀ قاجار

آرش خازنی

موضوع این کتاب تأثیر متقابل حکومت و ایل در حاشیۀ ایران در دورۀ قاجار است. بررسی تاریخ اتحادیۀ ایلی ب