۲۰۹۷
۳۹۶
بعد از نقد نو

بعد از نقد نو

پدیدآور: فرانک لنتریچیا ناشر: مینوی خردتاریخ چاپ: ۱۳۹۳ (چاپ دوم)مترجم: مشیت علایی مکان چاپ: تهرانتیراژ: ۱۱۰۰شابک: 7ـ1ـ90760ـ600ـ978 تعداد صفحات: ۴۵۶

خلاصه

در این کتاب به توصیف و ارزیابی نقد در آمریکا بین سال‌های 1957 تا 1977 میلادی پرداخته شده است.

معرفی کتاب

برای دیدن بخشی از صفحات کتاب، لینک فایل پی دی اف (pdf) را در بالای صفحه ببینید.

 

این کتاب در مقام توصیف به شرح تاریخی رویدادهایی می‌پردازد که از زمان زوال محبوبیت «نقد نو» تاکنون در آمریکا رخ داده است و در مقام ارزیابی نیز به نقد و بررسی عوامل متعددی پرداخته که تفکر معاصر در باب ادبیات و نقد ادبی را شکل داده‌اند.

در بخش دوم کتاب چهار نظریه‌پرداز آمریکایی که به نظر نویسنده نمایندگان تفکر انتقادی این کشورند، برای بررسی تحلیلی انتخاب شده‌اند. این چهار تن عبارتند از: ماری کریگر، ای.دی. هیرش، پل دومان و هرلد بلوم که هر یک به شیوۀ خود در شکل‌گیری اندیشۀ انتقادی در این سرزمین نقش بسزایی داشته‌اند. آنها همۀ کار نقد را در سال‌های میانی تا پایانی دهۀ 1950 شروع کردند و هر یک موفق شدند طی دو دهۀ بعد به روش انتقادی تأثیرگذاری دست یافته، آثار مهمی نیز انتشار دهند. اگرچه اینها تنها نظریه‌پردازان مهمی نبودند که در آمریکا کار می‌کردند، با این حال به سبب کارهایی که انجام داده‌اند و انرژی و تعهد همه‌جانبه‌ای که مصروف کار خویش کرده‌اند و همچنین با توجه به طیف گستردۀ تبعات نظری آثارشان، بیش از دیگران شایستۀ ان بوده‌اند که عنوان چهره‌های عمدۀ نقد ادبی در آمریکا از حدود سال 1957 تا زمان نگارش این کتاب به آنها اطلاق شود.

نویسنده در بخش نخست و مفصل‌تر کتاب به مدت‌ها قبل از 1957 بازگشته تا زمینه‌ها و خاستگاه‌های نظری چهار منتقد یاد شده را توضیح دهد و شرحی تاریخی از چهره‌های اصلی ـ که عمدتاً اروپایی‌اند ـ و نقد آنها را به دست دهد. نورتروپ فرای، والاس استیونز، فرانک کرمود، ژان پل سارتر، ژرژ پوله، مارتین هایدگر، فردینان دو سوسور، رولان بارت، ژاک دریدا و میشل فوکو عمدتاً بسترساز اصطلاحات و مضامین مربوط به مباحث جدید نقد در آمریکا بوده‌اند.

در قسمتی از کتاب آمده است: جای تأسف است که نوشته‌های اولیۀ سارتر تأثیر بسزایی بر منتقدان آمریکا نگذاشت؛ چراکه این نوشته‌ها حامل پخته‌ترین و جسورانه‌ترین نظریاتی است که در خصوص داستان‌گرایی محافظه‌کارانه ابراز شده است. در نوشته‌های این دوره است که سارتر روشن‌تر از دیگر آثارش این مسئله را طرح می‌کند که داستان‌گرایی حتی زمانی که آشکارا با اگزیستانسیالیسم پیوند خورده است، به معنای گسستن از اصالت زیبایی و اصولی نیست که به عقیدۀ کرمود جداکنندۀ آن است. داستان‌گرایی اگر صادقانه به آن باور داشته باشیم، قسمی نگرش قاطع زیباشناسانه است که به برخی از جریان‌های فلسفی سدۀ نوزدهم خاتمه داد. اهمیت روان‌‌شناسی تخیل سارتر برای داستان‌گرایی و اندیشه‌های آغازین او در کتاب «هستی و نیستی» که اوج پدیدارشناسی وجودی او را به نمایش می‌گذارد هویداست.

فهرست مطالب کتاب بدین ترتیب است:

بخش اول: مضامین انتقادی 1957 ـ 1977

فصل اول: جایگاه تحلیل نقد نورتروپ فرای

فصل دوم: روایت‌هایی از اگزیستانسیالیسم

فصل سوم: روایت‌های پدیدارشناسی

فصل چهارم: ساختارگرایی: گشودن تاریخ و خواننده

فصل پنجم: تاریخ یا مغاک: پساساختارگرایی

بخش دوم: چشم‌انداز نقد آمریکا: چهار چهرۀ شاخص

فصل ششم: واپسین رمانتیسم ماری کریگر

فصل هفتم: ا.د. هیرش: هرمنوتیک معصومیت

فصل هشتم: پل دومان: بلاغت اقتدار

فصل نهم: هرلد بلوم: روحیۀ انتقام

نظر شما ۰ نظر

نظری یافت نشد.

پربازدید ها بیشتر ...

شکونتلا

شکونتلا

کالی داسه

جهانیان کالی داسه را به نام شاعر «شکونتلا» می‌شناسند. هندیان همواره خود شیفتۀ این اثر بوده‌اند؛ چه د