معرفی کتاب

در این کتاب خواننده می‌تواند با وجه دیگری از شخصیت بزرگ، تأثیرگذار و حساس نیمایوشیج آشنا و از نامرادی‌هایی که نامردمان و زمانه به او تحمیل کرده‌اند، آگاه شود.

نیما شاعری است که در چهل و چندسالگی‌اش زمزمه کرد « به کجای شب تیره بیاویزم قبای ژندۀ خود را» و در آخرین سروده‌اش خبر داد «این من‌ام مانده به زندان شب تیره که باز، شب همه‌شب، گوش به زنگ کاروانستم»، دو سال پس از برخاستن نفیر گلوله‌ای به دنیا آمد که به سلطنت پنجاه سالۀ شاهنشاهی پایان داد که قلمرو پادشاهی‌اش را عشرت‌آباد شهوت شریرانه‌اش می‌پنداشت. پنجاه سالی که با کشتن امیرکبیر آغاز شد و با حراج ته‌ماندۀ میراث رعایایش به پایان رسید. نیمایوشیج از معدود شاعرانی است که به مانند شیوه شاعران گذشته، تجربه‌های سیاسی و تاریخی دوران خود را در نظم کلمات می‌آورد و در قالب سروده‌هایش ترسیم می‌کند. به زعم بسیاری از کار‌شناسان ادبی معاصر، نیما برای روایت صحیح تجربه‌های زیسته‌اش بود که دست به سنت‌شکنی و ساختارشکنی زد و طرحی نو برای شعرش خلق کرد. از این‌رو زیبایی اشعار وی زمانی آشکار می‌شود که در ارتباط با شرایط حاکم در زمان خویش دنبال شود تا خوش آهنگی سروده‌هایش در کنار رنج دورانش بیش از پیش لمس شود.

این کتاب در یازده بخش تنظیم شده که نگارنده با درآمدی مجمل بر مسیر فکری نیما به سراغ کودکی و نوجوانی و دلدادگی او به صفورا، آمدن به تهران برای تحصیل در مدرسه سن‌لویی و عضویت در نهضت جنگل و ازدواج با عالیه‌خانم، اوضاع و احوال سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی زمانه نیما را نیز به‌دقت روایت مى‌کند و در فصل بعدی به افسانه و نبرد شاعرانه می‌پردازد. نویسنده در این کتاب به نقد رمان، سکونت نیما در آستارا و همچنین رابطه‌اش با حزب توده نیز پرداخته است.

فهرست مطالب کتاب بدین قرار است:

سالنامۀ زندگی نیمایوشیج

درآمد

کودکی، نوجوانی، دلدادگی

افسانه و نبرد شجاعانه

ساز ناکوک آسمانی

در بارفروش

در آستارا

نقد رمان

ققنوس

نیما و حزب توده

گوش به زنگ کاروان

کتاب‌نامه

تصاویر