معرفی کتاب

آنتون پاولوویچ چخوف تنها 44 سال زیست، اما در همین عمر کوتاه چهرۀ ادبیات مدرن جهان را برای همیشه دگرگون کرد؛ با نمایشنامه‌هایش روحی نو در تئاتر مدرن دمید تا او را شکسپیر روسیه بنامند و با داستان‌های کوتاه و بلندش آنچنان چهرۀ بورژوازی و خرده‌بورژوازی نوظهور قرن نوزدهم را در نهایت ظرافت و طنازی ترسیم کرد که برای همیشه نامش در ادبیات جهان ماندگار شد.

چخوف در 29 ژانویۀ 1860 در تاگانرک واقع در جنوب روسیه در ساحل آزوف در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد. از آنجا که پدرش از سویی بسیار مذهبی و سخت‌گیر و از سوی دیگر تنگدست بود، دوران کودکی را به سختی گذراند. از خردسالی مجبور به کار در مغازۀ پدر و شرکت در کلاس‌های کُر کلیسا بود. در همان دوران دبیرستان به نوشتن طنز و علاقه‌اش به تئاتر شکوفا می‌شود. با سختی بسیار در سال 1879 دیپلم می‌گیرد و برای تحصیل در رشتۀ پزشکی به مسکو می‌رود. داستان‌های کوتاه و مقاله‌هایی که برای روزنامه‌ها با نام مستعار در طول دوران دانشجویی نوشت، کمکی برای امرار معاش او شد. از او در این دوران 200 مقاله و داستان‌های کوتاه و بلند به جا مانده است.

پس از اتمام دوران دانشجویی در شهر واسکرسنسک در نزدیکی مسکو به طبابت می‌پردازد. اولین مجموعه داستانش با نام «قصه‌های رنگارنگ» در سال 1884 منتشر می‌شود و هم‌زمان نشانه‌هایی از بیماری سل در این نویسنده و پزشک 24 ساله آشکار می‌شود. اولین نمایشنامۀ مهم و تأثیرگذارش به نام «ایوانف» را در 1887 نوشت. اگرچه در آغاز کار استقبال چندانی از آثار نمایشی او در تئاترهای مسکو و پترزبورگ نشد؛ اما خیلی زود این نام به یکی از جاودانگان جهان تئاتر بدل شد و شاهکارهایی چون دایی وانیا، سه خواهر و باغ آلبالو بالانشین جهان نمایش شدند. در 17 ژانویۀ 1907 کنستانتین استانیسلاوسکی کارگردان بزرگ تئاتر، باغ آلبالو را در تئاتر مسکو به روی صحنه برد.

با آغاز قرن بیستم به تدریج اهمیت شگفت‌انگیز چخوف در ادبیات مدرن روسیه بر همگان آشکار می‌‌شود. در سال 1900 به عضویت افتخاری آکادمی روسیه انتخاب می‌شود و زمانی که حکومت تزار عضویت ماکسیم گورکی را در این آکادمی لغو می‌کند، چخوف نیز استعفا می‌دهد. گورکی بعدها بسیار چخوف را می‌ستاید و از قضا آنچه در توصیف آثار او می‌گوید، به طرز شگفتی با رمان «سه سال» منطبق است.

چخوف در درمان بیماری‌اش سفرهای زیادی به اروپای غربی کرد و برای درمان بیماران و بهبود زندگی فقرا، دهقانان، تبعیدی‌ها و مطرودان روسیۀ تزاری از جان و دانش خود و هر ثروتی که در اختیار داشت، بهره گرفت؛ اما سرانجام بامداد ژوئن 1904 در آسایشگاهی در آلمان در شهر بادن‌وایلر در کنار همسرش اولگا کنیپر که تنها سه سال از عهد عشق و ازدواجشان گذشته بود، درگذشت.

رمان سه سال در اوج توانایی و خلاقیت چخوف نوشته شده است. در این کتاب که از طولانی‌ترین رمان‌های کوتاه چخوف است، به عمیق‌ترین شکل ممکن عشق و اخلاق و روابط خانوادگی در آن عصر به چالش کشیده شده است؛ عصری که بیانگر فروپاشی ارزش‌های سنتی و در عین حال رویش تجددی است که هنوز به ثمر نرسیده است و این برزخ فضای حاکم بر روابط انسانی در آثار چخوف است.

چخوف در این رمان به گونه‌ای نبوغ‌آمیز آشکار می‌سازد که تنهایی، یأس و فروپاشی باورها و اعتقادات دیرینه شخصیت‌های این داستان نیز همگی برآمده از زیستن در چنین برزخی است.

این رمان در سال‌های 1965، 1950 و 2001 از روسی به انگلیسی و در سال‌های 1958 و 1976 سه بار به آلمانی ترجمه شده است.