۱۲۳۳
۰
ترانه‌های عاشق آواره

ترانه‌های عاشق آواره

پدیدآور: عبدالوهاب البیاتی ناشر: فصل پنجمتاریخ چاپ: ۱۳۹۰مترجم: عبدالرضا رضایی‌نیا مکان چاپ: تهرانتیراژ: ۱۲۰۰شابک: 7_92_5504_600_978تعداد صفحات: ۱۰۴

خلاصه

این کتاب گزینه‌ای است از شعر های سه دفتر: متون شرقی، مرثیه‌ها، بستان عائشه.

معرفی کتاب

این کتاب گزینه‌ای است از شعر های سه دفتر: متون شرقی، مرثیه‌ها، بستان عائشه.

پنجاه شعر این کتاب که از آخرین دفترهای شعر عبدالوهاب البیاتی برچین شده، تصویری روشن از شعر این شاعر بزرگ معاصر را به دست می‌دهد. این کتاب ادامه و پیوست «ماه شیراز» است و فصل مشترک شعرهای این دفتر نیز نگاه شرقی و ربط مضمونی یا حتی اغلب آنهاست با ایران امروز و دیروز.

عبدالوهاب البیاتی برای نخستین بار در تابستان 1378 به ایران آمد تا سرزمینی که ده‏ها سال در رؤیاهای شعری‏اش حضوری سبز داشته است را از نزدیک ببیند، سرزمین سهروردی و عطار و شمس و مولانا و حافظ را. این دیدار اول ـ چنان‌که به خود او الهام شده بود ـ سفر آخر نیز بود که گویا دو، سه هفته پس از این سفر که ترانه‏های عاشقانه این شاعر شوریده به مصرع برجسته‏ مرگ رسید و البیاتی در سوریه دیده از جهان فرو بست.

نوزده قطعه‏ کوتاه آغازین که در متن عربی، تنها با عنوان «نصوص شرقیه» (متون شرقی) آمده، در ترجمه‏ فارسی، به قصد تمایز بیشتر نام‏گذاری شده است. حق این است که این نوزده قطعۀ منثور بیش از هر چیز، لحظه‏های شعری و طرح‏هایی هستند که به اجمال، اندیشه و حسی فشرده را باز می‏گویند. از این میان قطعه‏های «دانای راه» و «بعد از کودتا» به دلیل تعلق به تاریخ معاصر ایران و یادکردی از حضرت امام روح‏الله برای خواننده ایرانی جالب‏تر به نظر می‏رسد.

شعر البیاتی همواره از درون‌مایه‌ای سیاسی برخوردار بوده است؛ اما از پس این تحول و تطور تدریجی که از دوره سوم آثار البیاتی آغاز می‌شود، صور اسطوره‌ای ـ عرفانی با درون‌مایه‌های سیاسی ـ تغزلی درهم می‌آمیزند. او در پی آن است که دنیا را با شعر و انقلاب و مرگ و کوچ به چنگ آورد. عشق او ـ اما ـ عشق بینوایان و تهیدستان است نه عشق اشراف و شکمبارگان و شادخواران. محبوبه او مغصوبه‌ای است که یادش با تبعید، غربت، ناکامی، گرسنگی و اندوه در آمیخته است: عشق من بزرگ‌تر از من است/ بزرگ‌تر از این جهان است/ مرا بینوایان عاشق/ پادشاه رؤیا قرار داده‌اند/ و پیشوای غربت و تبعید/ به نام تو/ ـ مجنون‌وار ـ/ خدا را صدا می‌زنم.

شعر «دانای راه»:

امام خمینی                      به فرزندش احمد گفت:                   «بر تو باد به خواندن حافظ شیرازی!

که او به راه شهرهای عشق                         عارف‌تر از ماست».           

آن‌گاه امام           به سوی دیگری چرخید                   و لبخنده‌ای زد ...

زیرا او نیز                        عارف راه بود.

نظر شما ۰ نظر

نظری یافت نشد.

پربازدید ها بیشتر ...

ایران در آینۀ شعر روس

ایران در آینۀ شعر روس

میخاییل سینلنیکوف

این کتاب برگرفته از کتاب «ایران و درون‌مایه‌های ایرانی در شعر شاعران روس» اثر میخاییل سینلنیکوف شاعر

منابع مشابه

شاعران هنجارگریز: سیاب، بیاتی و ادونیس

شاعران هنجارگریز: سیاب، بیاتی و ادونیس

نادر بهمرام، حافظ تقی‌لو محمودآبادی

در این کتاب و قبل از ورود به بحث اصلی به تعریف زبان، زبان ادبی، هنجارگریزی و نوآوری‌های حاصل از آن پ