معرفی کتاب

شش گفتگویی که در این مجموعه گرد آمده، حاصل بده‌بستانی است با شاعرانی فرهیخته و صاحب نظر و جدی و شاید مهم‌تر از هم صاحب سبک و زبانی خاص خود که شعر معاصر ما به هریک از اینان به گونه‌ای مدیون است.

در این گفتگوها بیش و پیش از هر چیز به مصائب و معضلات شعر معاصر پرداخته شده و هر یک از این شاعران نیز بر پایه دیدگاه‌ها و اصول فکری و کاری خود, راه‌کارهایی ارایه کرده‌اند. قبل از گفتگو به زندگی و آثار این شاعران اشارتی شده است و همچنین نمونه‌ای از سروده‌های آنان نیز درج شده است. ترتیب گفتگوها بر حسب حروف الفباست.

م.آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی) در قسمتی از گفتگویش می‌گوید: آنچه در کار یک شاعر مهم است ـ به خصوص یک شاعر جوان و تازه‌کار ـ توانایی‌های او در زبان، قدرت بیان و دانشی است که دست‌مایۀ کارهای بعدی‌اش نیز می‌شوند؛ یعنی اگر کسی آن هنگام که کار شاعری را آغاز می‌کند، دست‌کم آشنا با ابزار کارش باشد، به راحتی می‌تواند به کارشان ببندد.

محمدعلی سپانلو در گفتگویش می‌گوید: به نظر من اصطلاح شعر نو بر اصطلاحات مشابه ارجحیت دارد؛ زیرا در ذات آن کلمۀ مدرنیسم مشهود است. البته اصطلاحات شعر معاصر و شعر امروز هم به کار می‌رود؛ ولی من فکر می‌کنم هر کدام معنایی ویژه داشته باشند. شعر معاصر یعنی شعر مربوط به عصر و دورانی که فاصلۀ دو اتفاق تاریخی را دربرمی‌گیرد؛ مثلا از انقلاب مشروطه تا امروز. همچنان‌که شعر امروز به معنای تولیدهایی است که در زمان ما منتشر می‌شود و ممکن است در بعضی موارد خبری از مدرنیسم در آن نباشد. اما شعر نو به سرعت ما را به یاد نیما می‌اندازد و انقلاب نوپردازی علیه سنت‌گرایی.