معرفی کتاب

 این کتاب در سه بخش نوشته شده است. بخش اول با عنوان «خانه: کلمبیا» زندگی خانواده مارکز را از سال ۱۸۹۹ تا سال ۱۹۵۵ روایت می‌کند.

بخش دوم با عنوان «در خارج: اروپا و آمریکای لاتین» از «آشنایی با اروپا: شهر رم» در سال ۱۹۵۵ آغاز می‌شود و داستان زندگی این نویسنده را تا سال ۱۹۶۷ که «می‌خواست کتابی بنویسد که به کلی با دیگری فرق داشته باشد»، ادامه می‌دهد.

بخش سوم «شهرت جهانی و سیاست» نیز روایت زندگی مارکز از سال ۱۹۶۷ تا سال ۲۰۰۵ است. ماجرای کسب جایزه‌ نوبل ادبیات توسط مارکز هم در همین بخش روایت شده است.

گابریل گارسیا مارکز مشهور‌ترین نویسنده «جهان سوم» در روزگار ما، در سال ۱۹۲۷ در کشور کلمبیا متولد شده است. او شاخص سبک «رئالیسم جادویی» و نویسنده‌ای بسیار پرکار است. در زمانی که نویسندگان بزرگ بسیار نادرند، گابریل گارسیا مارکز شهرتی جهانی به دست آورده است. او بزرگ‌ترین نویسنده آمریکای لاتین به شمار می‌رود و در «جهان اول» نیز آمریکای شمالی و قاره اروپا در ۴۰ سال اخیر نامش در اوج بوده است.

در واقع اگر به فهرست نویسندگان قرن بیستم نگاه کنیم، می‌بینیم اکثر نام‌های مشهور به نیمۀ اول قرن مربوط می‌شود (جیمز جویس، مارسل پروست، فرانتس کافکا، ویلیام فاکنر، ویرجینیا وولف). در حالی که در نیمۀ دوم قرن، فقط نام گابریل گارسیا مارکز می‌درخشد و بس. شاهکار او، صد سال تنهایی که در سال 1967 چاپ شده است، احتمالاً بین رمان‌هایی که بین سال‌های 1950 و 2000 منتشر شده‌اند، تنها رمانی است که در همۀ کشورهای جهان خوانندگان بی‌شمار داشته است. به یقین می‌توان گفت که صد سال تنهایی در تاریخ ادبیات جهان نمونه‌ای بارز است.

گابریل گارسیا مارکز از ابعاد دیگری نیز پدیده‌ای بی‌نظیر است. نویسنده‌ای است محبوب، هم‌تراز چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و ارنست همینگوی. میلیون‌ها نسخه از کتاب‌هایش به فروش می‌روند و محبوبیتش مثل قهرمانان ورزشی و موسیقیدان‌ها و هنرپیشگان سینما است. در سال‌های اخیر یکی از مشهورترین کسانی بوده که جایزۀ نوبل را گرفته است. از زمانی که دهکدۀ «ماکوندو» را اختراع کرده، وضعیت کل آمریکای لاتین تغییر کرده است. در آنجا همگی او را به گونه‌ای خودمانی «گابو» می‌نامند؛ همان‌طور که در زمان سینمای صامت، چارلی چاپلین را «شارلو» صدا می‌کردند.

گابریل گارسیا مارکز یکی از چهار پنج شخصیت مهم آمریکای لاتین در قرن بیستم به شمار می‌رود. در دهکده‌ای متولد شده است که به قول خودش «در وسط هیچ‌جا» است؛ در دهکدۀ آراکاتاکا که کمتر از ده‌هزار سکنه دارد و بیشتر آنها بی‌سوادند. شخصیت‌های مهمی مثل بیل کلینتون، فرانسوا میتران و فیلیپه گونزالس سیاستمدار اسپانیولی از دوستان صمیمی اویند. همین‌طور هم تقریباً تمام رئیس جمهورهای اخیر کشور کلمبیا و مکزیک. با این همه شهرت و ثروت همیشه عضو حزب کمونیست بوده و فعالیت‌های مثبتی هم انجام داده است؛ مثل ایجاد مؤسسه‌هایی برای روزنامه‌نگاران و اهالی سینما. رفاقت بیش از سی سال او با فیدل کاسترو همیشه با انتقاد دیگران مواجه شده است.

 نویسنده در مقدمۀ کتاب می‌نویسد: من ۱۷ سال روی این کتاب کار کرده‌ام. در ابتدا وقتی از این پروژه عظیم می‌گفتم، می‌شنیدم حتی موفق نخواهی شد او را ملاقات کنی و اگر هم موفق بشوی، با تو همکاری نخواهد کرد؛ اما خلاف گفته‌ها فقط چند ماه پس از پژوهش خود موفق شدم گابریل گارسیا مارکز را ملاقات کنم. با آغوش باز مرا پذیرفت و در ضمن به من گفت: زندگینامه به چه درد می‌خورد؟ زندگینامه مال کسانی است که مرده‌اند.

مارتین در بخش دیگری از مقدمه کتابش نوشته است: برای به پایان‌رساندن این کتاب، حدود ۳۰۰ مصاحبه انجام داده‌ام. بسیاری از کسانی که با آنها گفتگو کرده‌ام از دنیا رفته‌اند. می‌دانم اگرگابریل مارکز به فیدل کاسترو و فیلیپه گونزالس توصیه نکرده و به آنها اطمینان خاطر نبخشیده بود، هرگز به مصاحبه با من رضایت نمی‌دادند.

نویسنده در تمام پژوهش خود از آثار به زبان اسپانیولی استفاده کرده و همین‌طور مصاحبه‌ها هم به همین زبان انجام شده است؛ ولی نسخۀ اصلی این کتاب به انگلیسی نوشته و چاپ شده است.

فهرست مطالب این کتاب در سه بخش بدین ترتیب است:

بخش اول:خانه: کلمبیا: 1899 ـ 1955

بخش دوم: در خارج: اروپا و آمریکای لاتین: 1955 ـ 1967

بخش سوم:شهرت جهانی و سیاست: 1967 ـ 2005.