معرفی کتاب

این کتاب افزون بر معرفی پروین به مخاطب فارسی‌زبان، اشاره‌ای است برای بازکردن بحث تأثیرپذیری و تأثیرگذاری کلام و اندیشۀ شاعران مدرن فارسی‌زبان بر کلام و اندیشۀ هنرمندان غیر فارسی‌زبان.

پروین شعرگفتن را در نوجوانی با سرودن اشعار کلاسیک عاشقانه آغاز کرد و در آخر عمر از شاعران پیش رو در ادبیات مدرن زبان اردو محسوب می‌شد. او در 24 نوامبر سال 1952 میلادی در شهر کراچی پاکستان متولد شد و مانند بسیاری از شاعران اولین جایزۀ فعالیت‌های ادبی‌اش را در دوران مدرسه دریافت کرد. زمانی که فروغ فرخزاد از دنیا رفت، پروین 15 سال بیشتر نداشت. پروین مدارک دانشگاهی متعددی را اخذ کرده است که نشان از تلاش بی وقفۀ او برای کسب مراتب عالی در جامعۀ به شدت مردسالار شرقی دارد.

زندگی و آثار این شاعر پاکستانی به طرز عجیبی قرینه‌ای از زندگی و آثار فروغ فرخزاد دارد. او با اشعار فروغ و همچنین طاهره قرةالعین آشنایی کامل داشته است. اشعار پروین هوای تازه‌ای در ادبیات اردو محسوب می‌شوند. او از اولین و تأثیرگذارترین افرادی بود که صدا و موضوعات زنانه را در اشعار خود بازتاب داد که تا آن زمان در ادبیات اردو بی‌سابقه بودند؛ موضوعاتی مانند عشق و مشکلات اجتماعی زنان که خود نیز با آنها درگیر بود. فضای حاکم بر بیشتر اشعار او بی‌پیرایه و ساده است. کتاب اول او «خوش بو» جایزۀ "آأم جی" که از معتبرترین جوایز فرهنگی پاکستان است را به دست آورد. همچنین او در طول حیاتش به دریافت جایزۀ "افتخارات فرهنگی" نایل شد که سالانه از طرف رییس جمهور پاکستان به هنرمندانی اعطا می‌شود که کارهای قابل قدردانی برای فرهنگ کشور پاکستان انجام داده باشند.

زندگی کوتاه و مرگ زودهنگام و حتی شیوۀ مرگ پروین شاکر نیز از دیگر شباهت‌های زندگی او با فروغ فرخزاد است. او در سال 1994 در 42 سالگی هنگام رفتن به محل کارش در اسلام آباد تصادف کرد و درگذشت. میراق ادبی این شاعر پاکستانی پنج دفتر شعر به نام‌های «خوش بو»، «صد برگ»، «خود کلامی (مونولوگ)»، «انکار» و «ماه تمام» است.

شعرهایی که در این کتاب گردآوری و به صورت آزاد ترجمه شده است، شعرهایی است که نسخۀ انگلیسی آنها در اینترنت موجود هستند و ترجمۀ آنها از اردو به انگلیسی توسط شاعر پاکستانی عالمگیر هاشمی و چدری محمد نعیم صورت گرفته است. مقالۀ با عنوان "پروین شاکر" بخشی از کتاب "مقدمه‌ای بر اردو" نوشتۀ چدری محمد نعیم است.

فهرست مطالب این کتاب بدین قرار است:

پیش‌گفتار؛ پروین شاکر.

شعرها: با یک دوست؛ با یک مرد محافظه‌کار؛ چه کسی برای رویارویی با خودش وقت دارد؛ چیزی برای به خاطرآوردن؛ خطوط تب کرده ...؛ سرخوشم که پروانه‌ام؛ شعر؛ شعری برای فروغ؛ کارگر کارخانه؛ گل‌ها چه سرنوشتی دارند؛ گل‌های صورتی؛ لجباز؛ ما همه دکتر فاستوس هستیم؛ مکتوب؛ من کجا هستم؛ یک پند؛ یک درخواست ساده؛ یک پیغام؛ پوچی؛ او رفته است؛ در رقص.