دنیای داستانی میلان کوندرا
خلاصه
این کتاب متضمن ده نوشته دربارۀ آثار "میلان کوندرا" است که در عین حال پارهای از آرای او در خصوص رمان آورده شده است.معرفی کتاب
شهرت میلان کوندرا به عنوان يكی از رماننويسان بزرگ معاصر تثبيت شده است و به همین دلیل است که در سال 1983 درجۀ دكترای افتخاری دانشگاه "ميشيگان"را از آن خود میکند.
آن چیزی که رمان را به طور اساسی از قصه متمایز میکند، این است که رمان به طور اساسی به کتاب وابسته است. رماننویس خود را کنار میکشد. بنمایه و شکل رمان، فرد در انزوایش است، فردی که دیگر قادر نیست عقاید خود را که دربارۀ مهمترین اظطرابها و دغدغههای خاص خودش است، بیان کند. او حیران مانده و نمیتواند هیچ اظهار نظری بکند. نوشتن یک رمان یعنی بازنمایی زندگی بشری تا حد نهاییاش.
کوندرا نیز تحول رمان را به یکی از اساسیترین تغییر و تحولات تاریخ مرتبط میداند. ادبیات رفتاری جانشین سنت شفاهی شده است و در واقع کتاب جانشین راوی شده است. به نظر کوندرا مهمترین و بلندآوازهترین گوهرهای نثر اروپایی از تلاقی این دو سنت به وجود آمده است.
کوندرا اولین نوشتههای خود را در اوایل سالهای 1960 منتشر کرده است. ولی از نو شروع به حکایت میکند و با روشی کاملاً خیرهکننده ناگهان تصویری از یک شخصیت ادبی را نشان میدهد که آشکارا با تصویر اوی و نویسنده متمایز میشود. نقد معاصر در قبال اولین داستانهای کوندرا با مخمصه و تردید قطعی قطعی روبرو بود؛ چرا که آنها مطابق با نثر مدرن یعنی تکگویی درونی یا جریان سیال ذهن نبودند. آنها زا یک موضوع کلی به نفع میکروآنالیزی از ذهن شخصی تنها و یک خودآگاهی درونی منزوی اجتناب میکردند. متنهای کوندرا که مشخصۀ آنها لذت حکایتکردن است و دوران رنسانس را به یاد میآورند، از بخش نثر معاصر متمایز میشوند: راوی در مداخلۀ بیش از حدش در عمل یا خطاب قراردادن خواننده یا در تحلیل روش طنزآمیز داستانهای رکامبولسک درنگ و شک نمیکند که تقریباً یادآور دکامرون بوکاچیو است.
کوندرا از همان داستانهای نخستش برای درونمایۀ داستان، برای تأمل عقلانی و برای تصویر شخصیتی که در حین داستان تحقق مییابد ارزش قائل است. او نه به پیوند جداییناپذیر علی حوادث برمیگردد و نه به تعریف روشنی از شخصیت ادبی، آنطور که معمولاً در نثر قرن نوزدهم بدان میپرداختند؛ ولی به سنتی برمیگردد که نامش را نیمۀ دوم تاریخ رمان مینامد و با آثار رابله واسترن (لارنس) و دیدرو مشخص میشود؛ اما او از این سنت تقلید نمیکند، بلکه تمام تلاشش را برای زندهکردن آنها به کار میبندد تا آنها در ذهن راوی مدرن تغییر شکل دهند.
کوندرا در حماسههای بزرگ به دنبال سرچشمۀ ادبیات روایتی نیست، آنچنان که هگل در کتاب زیباشناسی خود و بعدها لوکاچ در کتاب نظریۀ رمان در جستجویش بودند؛ او به یک داستان جالب و جذاب و به شکلهای ساده همچون قصۀ کوتاه، شوخی، اغفال و داستان کوتاه علاقه نشان میدهد. او آغاز و گشایش ادبیات حماسی اروپا را آثار بوکاچیو، رابله و سروانتس میداند نه آثار هومر.
فهرست مطالب این کتاب در ده بخش و یک ضمیمه بدین ترتیب است:
بحران روایت و امکان یک داستان؛ شعر و حقیقت؛ نثرنویس یا دون ژوان عصر به تأخیر افتاده؛ شوخی معصیت و شوخی تاریخ؛ دوران تغزل و پرشوری؛ کمدی سیاه و غمگین از خداحافظیها یا دوران نتیجهگیری؛ در جستجوی عمل از دست رفته؛ سیارۀ بیتجربگی و خامی؛ در جستجوی حرکت از دست رفته؛ بوطیقای رمان اروپایی در آثار کوندرا.
ضمیمه دربردارندۀ ده متن انتشار نیافته از کوندرا است: مؤخره بر چاپهای آمریکایی، ایتالیایی و ...؛ کافکا، هیدگر، فلینی، آسمان پرستارۀ اروپای مرکزی؛ یادداشت کوندرا بر اولین چاپ چک؛ diabolum؛ وصیت تحریفشدۀ گوته؛ مخالفت با فرهنگ ادبیات فرانسه هنوز هم هست؛ تبعید رهاننده؛ جملۀ شلگل.
پربازدید ها بیشتر ...
گزارشهایی دربارۀ مختصر عملیاتی در جنوب ایران: رویارویی نظامی بریتانیا و ایل قشقایی در بهار و تابستان 1918 م/ 1336 هـ.ق
سر پرسی سایکس، کلنل ای.اف. اورتون و دیگرانآنچه در این کتاب آمده، مجموعهای از گزارشهای فرماندهان بریتانیایی رشتهعملیاتی است که در بهار و تاب
ایران در آینۀ شعر روس
میخاییل سینلنیکوفاین کتاب برگرفته از کتاب «ایران و درونمایههای ایرانی در شعر شاعران روس» اثر میخاییل سینلنیکوف شاعر
منابع مشابه
میخائیل باختین: سه نظریۀ گفتگوگرایی، ژانرها و بوطیقای رمان
سعید هنرمنددر این کتاب سه نظریۀ گفتگوگرایی، ژانرها و بوطیقای رمان باختین مورد بحث و بررسی قرار گرفتهاند. نگارن
نظری یافت نشد.