اخلاق نگارش
خلاصه
اخلاق نگارش، متضمن مباحثی است که در کتابهای آیین نگارش بررسی نمیشود. در این باب، سخن از کلمه و جمله و نثر و ادبیات نیست، سخن از اخلاق و فرهنگ و اصولی است که نوشته را بهداشتی و پاکیزه و سنجیده می کند.معرفی کتاب
نویسندۀ این کتاب در مقدمه میگوید: در سدههاى گذشته، نگارش كتاب دربارۀ دستور زبان فارسى چندان محلّ توجه نبود. در عصر حاضر با رونقگرفتن نويسندگى، به اين مهم اهتمام شد و چند كتاب به قلم آمد. یک چند نگذشت تا آشكار گرديد كه با دستور زبان هم نمىتوان نويسنده پرورد. آنگاه چارهاى ديگر انديشيده و كتابهايى دربارۀ آيين نگارش نوشته شد؛ كارى كه در گذشته نمونه نداشت. امّا اكنون آشكار شده است كه اين دو نيز براى نويسندگى بسنده نيست و تدبيرى ديگر بايد و «الجنون فنون».
بابى را كه اين نويسنده پيشنهاد مىدهد، اخلاق نگارش است و متضمّن مباحثى كه در كتابهاى آيين نگارش بر رسيده نمىشود. در اين باب، سخن از كلمه و جمله و نثر و زبان و ادبيّات نيست، سخن از اخلاق و فرهنگ و اصولى است كه نوشته را بهداشتى و پاكيزه و سنجيده مىكند.
در اخلاق نگارش، سخن از «آداب نويسندگى» و «فرهنگ نگارش» است؛ يعنى از شايستها و ناشايستهاى اخلاقى در نويسندگى و بايدها و نبايدهاى فرهنگى آن. موضوع آيين نگارش، «ادب درس» است و موضوع اخلاق نگارش، «ادب نفس». در آنجا از «ادبيّات نوشتن» سخن مىرود و در اينجا از «ادب نوشتن». به ديگر گفته، موضوع آيين نگارش، «سخن درست گفتن» است و موضوع اخلاق نگارش، «درست سخن گفتن».
در اينجا سخن از «نثر نويسنده» نيست، بلكه سخن از «نويسنده نثر» است. من هيچگاه به اين فكر نيفتاده بودم تا كتابى در باب اخلاق نگارش بنويسم. اين مقالات را به تدريج و تفاريق نوشتم و در ضمن آن بدين نكته توجّه يافتم كه گويا آنچه مىنويسم دربارۀ اخلاق نگارش است. اگر از آغاز آهنگ آن مىكردم تا كتابى در اين باره بنويسم، به گونهاى ديگر مىنوشتم و آن را چنان سامان مىدادم كه جامع باشد. اخلاق نگارش فقط اين نيست كه فى المثل راست بنويسيم و تملّق و تندى نكنيم و از افراط و تفريط بپرهيزيم. دامنهاش بسيار گسترده است و مصداقهايش فراوانتر از آنچه نخست به نظر مىآيد؛ حتّى آن نويسنده شريفى كه شتابانه و بدون مطالعه مىنويسد، مرتكب عملى غير اخلاقى شده است. در كتاب حاضر بيشتر از اين مصداقهاى اخلاق نگارش سخن رفته و جنبه علمى آن در كانون توجّه بوده است. اين مقالات گزيدهاى است از كتاب ديگر نويسنده با عنوان كتابپژوهى (ويرايش سوم آن)، كه به پيشنهاد نهادى نيكنهاد، براى اينكه فايدهاش بيشتر شود، فراهم آمده است. باشد كه خوانندگان را سرمايه افزايد و نويسندگان را سود و باشد كه نويسندگان بدانند كه آنچه مىنويسند، بر آنان مىنويسند.
فهرست مطالب این کتاب بدینقرار است:
مقدمه؛ ادبیات ارتجالی؛ از بهر خدا منویس! (نویسندگی در روزگار ما)؛ از بیشترنویسی تا بهترنویسی؛ بازنویسی بهتر از بسیارنویسی؛ مهلتی بایست تا خون شیر شد (بحثی در کتابهای شاهکار)؛ حقوق خانواده (توصیههایی به نویسندگان و ناشران)؛ کتاب استاندارد (طرح و پیشنهاد به دستاندرکاران کتاب)؛ هنر ننوشتن؛ دیکته و انشا؛ مغالطۀ توسل به ادبیات؛ ادبیات لافزنی؛ عمومیکردن علم (با مطالعۀ موردی دربارۀ علامه مجلسی)؛ انتقاد و انتقاد از خود (قضاوت نویسنده دربارۀ کتاب خویش)؛ سوگندنامۀ نویسندگان مسلمان.
پربازدید ها بیشتر ...
ایل بختیاری در دورۀ قاجار
آرش خازنیموضوع این کتاب تأثیر متقابل حکومت و ایل در حاشیۀ ایران در دورۀ قاجار است. بررسی تاریخ اتحادیۀ ایلی ب
قفلهای دستساز آذربایجان
رحمان احمدی ملکیاز بین آثار فلزی، قفل به دلیل دارابودن نوعی رمز عملکرد و درونمایۀ رازگون، از اهمیت زیادی در حیطۀ تل
منابع مشابه بیشتر ...
موقعیت و داستان: هنر روایت شخصی
ویویان گورنیکویویان گورنیک در این کتاب آثار غیرداستانی نویسندگانی چون مارگریت دوراس، جون دیدیون، اسکار وایلد و جر
دانش قصه گویی
ویل استوراین کتاب در پنج فصل تنظیم شده است که هر فصل به بررسی لایههای متفاوتی از قصهگویی میپردازد.
نظری یافت نشد.